Başlıktan da anlaşılacağı gibi Avrupa Şampiyonası yolunda gruptaki son umudumuz en iyi 2. olabilme adına Avusturya maçında ulusal takımımız hata yapmadan dikkatli oynamaya çalıştı. Gol umudumuzu Arda’nın şahsi yeteneğiyle getireceği toplara bağlayan Ay-Yıldızlılar, Umut ve Burak’lı forvetle bekleneni veremedi. Defansta Servet, orta alanda Mehmet Topal ve Yekta, forvette Umut, 11’imizin yeni isimleriydi. Ancak iki takımın da defansif anlamda daha kararlı bir mücadele verdiği bir 90 dakika kalite yönünden beklenenden çok uzaktı.

Avusturya canlı bir orta alan mücadelesi verirken gol noktalarında yetersizdi. Bizim çocuklar ise nedense 90 dakikayı zorlaştıran bir stresle oynadı. Bu yönden izleyenleri zaman zaman sıkan ama Türkiye için en iyi 2. olma şansını elinde tutmasına neden olan 90 dakika sonunda Hiddink ne kadar mutlu, onu bilemeyiz. Ancak futbolumuzun değerlendirilmesi adına çok iyi şeyler söyleyemeyiz. Bunu da sadece liglerimizin başlamaması mazeretine sığdıramayız. Bir türlü tempolu, hızlı pasa dayalı, günün futbolunun inceliklerini kullanan ulusal bir kadro oluşturamadık. Asıl sorun kazanılan puanlardan çok burada yatıyor. Ayrıca defansın kestiği toplardan ikinci bölgede gerekli yaratıcılığı ortaya koyan bir kombinasyon göremedik. Çünkü Emre ve Selçuk gibi gerçekten oyunun kaderini değiştirecek iki oyuncumuzun olmayışı bu karşılaşma için kayıptı.

Günün futbolunu ölçü alırsak Hiddink’in kariyeriyle orantılı olarak daha çok beklenti içine girmemiz doğaldır. Özellikle 2. yarıda gol pozisyonuna dahi giremeyen ulusallar, sonuçta acemi Avusturya önünde belki de amacı olan puana kavuştu. Ancak bir korkum var; o da grupta elde edeceğimiz puanlarla en iyi 2. olabilme şansımızın devam edip edemeyeceği...

Son dakikada kazandığımız penaltıyı Arda’nın değerlendirememesi, futbolcularımızın ne kadar kötü psikolojiyle oynadığının bir göstergesiydi.