Sevgili,

Galatasaray’dan arkadaşım Mengüç Olgaç, tepkisini içine atanlardan değildir. Ama bu kez, bir e-mail ile bana havale etmiş. Birlikte irdeleyelim.

Olay şu; Mehmet Akarca adında bir zat 28 Ocak günü Takvim gazetesinde, ipe sapa gelmez bir yazı kaleme almış ve Türkiye’deki azınlık okullarının yanına Galatasaray’ı da koymuş.

Kısaca bakalım ne diyor:

“...Galatasaray.

Bunlar ülkemizde yüzlerce gencin eğitim gördüğü yabancı menşeli okullardan bazıları.

Örneğin Galatasaray Lisesi’nde dersler Fransızca...

Bazıları rahip olan öğretmenlerin tamamına yakını Fransızdır.

Duvarlarda yağlıboya altın varak çerçeveli Napolyon’un, Lui’nin devasa portreleri.

Kapıda Fransız bayrağı, mermer lobisinde Sarkozy’nin fotoğrafları yer alır.

Eh böyle olunca öğrencilerin çoğu da doğal olarak Fransız sempatizanıdır.”

Yazının Galatasaray ile ilgili olan bölümü bu kadar.

Baştan söyleyeyim: Yazıyı kaleme alan sırılsıklam cahil ve de yalan söylüyor.

***

1868 yılında bir padişah fermanı ile kurulmuş olan Galatasaray Lisesi’nin, kurulduğundan Cumhuriyet’e kadar, imparatorluğun seçkin Mekteb-i Sultani’si, Cumhuriyet’ten itibaren de MEB’ye bağlı Galatasaray Lisesi olduğunu bilmemek cehalettendir diyelim.

Peki ama bu okulun önünde Fransız bayrağı dalgalandığını kim ne zaman görmüştür?

Nereden çıkıyor, duvarlardaki “Lui” (Ayrıca hangi Louis?) ve Napolyon portreleri?

Mermer girişte Mehmet Akarca’nın iddiasının aksine, Sarkozy’nin fotoğrafı değil, onun tarihlerini ve yerlerini bile bilmediği savaşlarda canını vermiş olan şehitlerimizin adlarının yazılı olduğu kitabe yer alır.

Bu arada belirteyim ki, şu anda Fransa’daki hiçbir okulda da Napoleon ve “Lui” portreleri yoktur.

Cehaletin bu derecesi artık dalalete varıyor galiba.

Galatasaray Lisesi, Tanzimat dönemini inceleyen yerli yabancı tarihçilerin kitaplarında önemli yer tutan reform girişimlerinden biridir. Ve Bernard Lewis “Modern Türkiye’nin Yükselişi” adlı eserinde, “Osmanlı’nın ve Cumhuriyet’in modernleşme savaşlarının büyük bir bölümü Galatasaray’ın sıralarında kazanılmıştır” diyerek kurumun önemini vurgular.

***

Galatasaray bu toplumun kendi sorunlarını kendi öz kadrolarıyla çözmesine karşı olanların sürekli tepkisini çekmiş bir kurumdur.

Daha okulun kurulduğu 1868’de, Papa IX. Pius, çocuklarını bu okula gönderen Katolik aileleri aforoz edeceğini açıklamış, Patrik de aynı yolu tutmuş, Rusya elçisi Mençikof vasıtasıyla protestoda bulunmuştur.

İmparatorluğun ve Cumhuriyetin bu seçkin okulu gayri milli unsurların sürekli tepkisini çekmiştir.

İmparatorluk sırasında gösterilen tepkileri anlamak mümkündür.

Okul Müslüman ve gayrimüslim tebaa arasında bir ortak Osmanlılık bilinci yaratmak amacına yönelikti. Bunu istemeyenlerin kuruma tepki göstermeleri doğaldı.

Hemen vurgulamalıyım ki, bu okulun mezunlarından tarihçi Vahdettin Engin’in de belirttiği gibi, okul bu amacını, bütün çabasına karşın, gerçekleştirememiştir.

Vahdettin Engin bu hususu vurguladıktan sonra şunu da belirtiyor:

- Ama Cumhuriyet döneminde ulus bilincinin oluşturulmasına okulun büyük katkıları olmuştur.

Bu arada, sınıfların duvarlarında Atatürk’ün resimlerinin yer aldığı gerçektir. Ama o da henüz bir suç sayılmıyor; hiç değilse bu yazı yazılırken sayılmıyordu.

İşte bu noktada Galatasaray’a bilir bilmez tepki gösterenlerin gerekçesi anlaşılıyor.

Hoşa gitmeyen, Galatasaray’ın bu yönüdür.

Zaten Mehmet Akarca adlı zat da daha sonra yurtdışındaki kimi cemaat okullarının övgüsüne geçiyor ve böylelikle hemen anlaşılıyor Vehbi’nin kerrakesi.