Kurultay takvimini başlatan CHP’nin iki belirleyici örgütü İstanbul ve Ankara’daki ilçe kongrelerinde hava netleşiyor. Çankaya’da belediye başkanı Alper Taşdelen’e yakın isim Fahri Yıldırım’ın sandıktan çıkması başkentin rengini belli etti. İstanbul’a gelince “değişim rüzgârı” estirilmeye çalışılsa da dengeli bir il delegasyonu oluşuyor. Bakırköy’de hem genç hem kadın aday Gizem Başaran Aslan kazandı, Çekmeköy’de Melda Danışman başkanlığı aldı. İki kadın başkanın da genel merkeze yakın durduğu gazeteci Barış Yarkadaş tarafından açıklandı TV100’de. Avcılar’da belediyenin değil Ankara ile hareket eden Erdal Nas’ın dediği oldu. Esenyurt’ta yarış kılpayı bitti, listede her görüşten partili var. Yazarımız Miyase İlknur’un “Genel merkezci gruplar yarıştı” yorumu çok yerinde. Büyükçekmece’de Hasan Akgün’ün delege listesine yazılmaması (ki vefasızlık) değişim tarafındaki hesapları bozdu. 

Şu an için her 5 delegeden 3’ü genel merkez politikalarından yana, 2’si de değişimcilerin tarafında. İstanbul’u şu veya bu kazanır yorumu yapmak için Ümraniye, Şişli, Kadıköy, Maltepe delegasyonunu beklemek gerek. Bu bölgelerde de “Kılıçdaroğlu” rüzgârı esiyor. Partinin ağabeyi Erdoğan Toprak’a yakın delegeleri de göz ardı etmemek gerek.

İstanbul il seçimini partideki genel başkanlık mücadelesine indirgemek ise başka bir sorun. Adaylar “Ama Kılıçdaroğlu başarılı olamadı” söylemi üzerinden siyaset yapmamalı çünkü 14-28 Mayıs’taki başarı ya da başarısızlıkta sorumluluk tüm partililerin özellikle de şu an değişim bayrağı açanlarındır. Yine önemli bir ayrıntı, CHP kongre salonu Twitter’a benzemez. Delege suni algıya göre değil örgütüne göre yön belirler. Bir atasözü var, can mı canan mı diye. Kılıçdaroğlu partiler için “can”, İBB’yi 25 yıl sonra geri alan İmamoğlu da “canan”! Ayrıca dün “Adayım” derken değişim ısrarını açıklayan Ekrem İmamoğlu en net mesajı ittifaka ön çağrıda bulunarak verdi. Değişim konusunu tüzük ve kurumsallık üzerinden yorumlasa daha iyi olurdu. Ayrıca İmamoğlu, İstanbul örgütünün kırılan gönlünü de kazanmalı. En ters düştüğü isimlere zeytin dalı uzatmalı.

GÖÇTÜK GİDİYORUZ

Yaşlanan Almanya, düşen işgücünü dengelemek için göçmen politikasındaki kurallarını rafa kaldırdı. Vasıflı, vasıfsız on binlerce kişi önce oturma/çalışma izni, sonra da kabul olursa vatandaşlık alacak. Geçenlerde yayımlanan göçmen dairesi raporu ise Türkiye için tavsiye mektubu gibi. En çok Afganistan, Suriye ve Türkiye’den başvuru almış Almanya. Suriyeliler-Afganlara göre de öncelik bizimkilerdeymiş. Yine rapora göre Türk pasaportlu doktor ve yazılımcıların sayısında artış var. CHP milletvekili Erdoğan Toprak artışın oranını yüzde 202 olarak açıkladı. 

Peki “Bizi istiyorlar” diye sevinmeli miyiz! Hayır! Bilakis oturup ağlamalıyız; eğitimli evlatlarımız, hatta 40-50 yaşında deneyimli işgücümüz “göçüp” gidiyor diye. İşin bizim açımızdan bir üzücü yönü de Almanya’yı 2. vatan yapan Afrika, Balkan, Asya kökenlilerin sığınmacı listesinde gerilerde kalışı, Türkiye’nin ilk 3’e girişi! Demek ki ülkeden umudu kesmiş eğitimli kesim!

Göçmen krizi demişken geçenlerde İspanya’da bir Libyalı yakalanıyor. Ülkesine gönderilirse öldürüleceği endişesini anlatamıyor sınır jandarmasına. Oradan biri, “Türkiye üzerinden geldim de seni Türkiye’ye iade etsinler” diye akıl veriyor. Cebelitarık’tan kapağı İspanya’ya atan Libyalı, “Türkiye’den geldim” deyince Türkiye’ye yollanıyor. 

Ne güzel değil mi! Ülke göçmüş gitmiş kimsenin umurunda değil bir iki siyasetçi dışında!