Memlekete kar yağıyor. Kar sessizliği, tüm uğultusuyla kulakları sağır etmekte... Bu her yeri saran sessizlik için, “Kar tanelerinin kristallerindeki yapının ses dalgalarını yutmasından kaynaklanır” diyorlar. Öyle midir?
Oysa kafamızın içinde dinmek binmeyen seslerin daha net ve güçlü duyulması için ihtiyacımız olan sessizliği sağlıyor olma ihtimali, daha mantıklı bir açıklama gibi geliyor.
Misal ben, bu yazıyı yazmaya başlamadan yaklaşık iki dakika önce penceremden anın getirdiklerine dalıp gitmiş, kafamda tüm yoğunluğu ile yankılanan notalara kulak vermekteydim. Belki sen de bu yazıyı okumadan birkaç dakika önce, olup bitenlere anlam vermeye çalışırken hayatına hangi seslerin eşlik ettiğini çözmek üzereydin. Kelimeler sessizliği bozduysa, kusura bakma.
Herkesin müziği, kendine; “Ceketini astığı duvardan sırtına takmış, sonra o duvarı da yıkmış” gibi hissettiren müzik türü rock da olabilir, türkü de. İçinden geçmekte olduğumuz günler, tam da o müzik her ne ise, ona sarılmanın zamanıdır.
Hem böylelikle "sanat ve kültürün, toplumu karanlık ve batmışlıktan kurtaracağını" söyleyen Adorno’ya da kulak vermiş oluruz. Öyle ya, "umut, sanattadır".
Geçmişe özlem, toplumun zor zamanlarında daha da belirgin olarak ortaya çıkar. İnsan çoğu kez nerede bulacağını bilmeden çocukluk ve ilk gençlik günlerinin saflığını, sebepsiz kahkahalarını, çıkarsız aşklarını, dünyayı tek başına değiştirebileceği hissini arar.
İşin sırrı, kendine biraz daha yakından bakmak olabilir. O hislerin bir kısmı, Amerikalı rock grubu Guns N' Roses'ın 1987 yılında piyasaya çıkan "Appetite For Destruction" albümünde yer alan "Sweet Child O' Mine" şarkısının dizelerinde durmaktadır.
Tesadüf bu ya, grubun solisti Axl Rose da şarkının sözlerini yazarken 1970'lerin rock gruplarından Lynyrd Skynyrd'dan esinlenerek nostalji duygusuna kapılmış, o dönem sevgilisi olan Erin Everly'nin gülümsemesinin kendisini "her şeyin mavi gökyüzü gibi taptaze olduğu çocukluk anılarına götürdüğünü" şöyle anlatmıştır:
"Öyle bir gülümsemesi var ki,
Bana her şeyin masmavi gökyüzü gibi taze olduğu
Çocukluk anılarımı anımsatıyor
Onun yüzünü her gördüğümde
Beni o çok özel yere götürüyor
ve hissediyorum ki biraz uzun bakarsam, darmadağan olup ağlayacağım..."
Axl Rose, Amerikan Billboard Hot 100 Listesi'nde birinci sıraya yükselen, MTV tarafından "en iyi heavy metal klibi" seçilen Sweet Child O' Mine'ın başarısını, hayatında yazdığı ilk pozitif aşk şarkısının insanların yüreğine dokunmasına bağlar.
Şarkı, "şimdi nereye gidiyoruz?" sorusuyla biterken, insan "hayat keşke Slash'ın 2:52- 3:57 arasındaki gitar solosu gibi bir şey olsaydı" diye düşünmekten ve merak etmekten alamaz kendini: sahi, nereye gidiyoruz şimdi?
Memlekete kar yağıyor; müziğe sarılmanın tam vakti...
