Kadın Adayları Destekleme Derneği’nin (KA.DER) yayımladığı 2011-2012 Kadın İstatistikleri’ne baktım. Cumhuriyet’in kurulduğu 1923 yılından faşist 12 Mart 1971 Muhtırası’ndan sonra aynı yılın 26 Mart’ında kurulan 1. Nihat Erim Hükümeti’ne kadar geçen 48 yıl \niçinde\n hiçbir kadın hükümetlerde yer almamış. İlk kadın bakan olarak tarihe geçen, 1. Nihat Erim Hükümeti’nin Sağlık Bakanı Türkan Akyol’un bu hükümetin tüm faşist karar ve uygulamalarına sahip çıktığını da belirtmek gerekiyor.
Cumhuriyet tarihimiz boyunca kurulan 61 hükümette bakanlık yapan kişi sayısı 1.656’dır ve bunların yalnızca 34’ü kadındır. Tansu Çiller ise Başbakanlık yapan 29 kişi içinde tek kadındır.
Erkek egemen iktidarlar “kadın gibi kadın” siyasetçileri devlet yönetiminden uzak tutmak için büyük çaba göstermektedirler. Siyasal inancına bakılmaksızın, üstlendiği görevi oldukça başarılı yürüten AKP’li Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Fatma Şahin’in müsteşarı da örneğin bir erkektir. Bu da bir rastlantı değildir, çünkü günümüz Türkiye’sinde hiçbir kadın müsteşar yoktur.
Kadına görece önem veren tek bakanlık Dışişleri Bakanlığı’dır. Bu bakanlığın bünyesinde görev yapan 185 büyükelçiden 21’i, 68 başkonsolostan 12’si, dış temsilciliklerde diplomatik statüde görev yapan 1.030 personelden 342’si kadındır.
İçişleri Bakanlığı ise kadınların görevlendirilmesi açısından içler acısı bir görünüm sergilemektedir. Örneğin görevde bulunan 81 il valisi arasında Yalova Valisi Esengül Civelek dışında başka kadın yoktur.
Bir de yerel yönetimlerdeki kadınların durumuna bakalım.
Halen görevde olan 2.950 belediye başkanından 26’sı (yüzde 0.8), 31.790 belediye meclisi üyesinden 1.340’ı (yüzde 4.2), 34.275 köy muhtarından 65’i (yüzde 0.2), 18.607 mahalle muhtarından 429’u (yüzde 2.3) kadındır.
Siyasal partilerde de kadının yeri erkeğin çok gerisindedir. TBMM’de temsil edilen siyasal partilerden Adalet ve Kalkınma Partisi’nin örgütlendiği 81 ilin hiçbirinde kadın il başkanı bulunmamaktadır. Aynı durum 77 ilde örgütlenen Milliyetçi Hareket Partisi için de geçerlidir. Cumhuriyet Halk Partisi’nin 81 ilin yalnızca ikisinde kadın il başkanı bulunurken, bu sayı 47 ilde örgütlenen Barış ve Demokrasi Partisi’nde (eşbaşkanlarla birlikte) 18’dir.
Bu sayılara bakıldığında Dünya Ekonomik Forumu 2011 raporunda Türkiye’nin “siyasette kadın-erkek eşitliği” sıralamasında 135 ülke arasında 89. sırada, “genel kadın-erkek eşitliği” sıralamasında ise 122. sıraya yerleşmesi doğaldır.
8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nü geride bıraktığımız şu günlerde erkek olarak kadın gerçeği karşısında utanıyor da olsak bu sayıları belleğimize kazıyalım diyorum. Belki o zaman kadınlarımızın verdikleri eşit haklar ve özgürlükler savaşımına katkımız, desteğimiz daha yoğun, daha güçlü olur.