30 Ağustos’a yakışır bir coşkuyla tribünleri doldurmuştu Beşiktaşlılar. Sanki bu kez futbol sahasında yeni bir zaferi muştularcasına. Siyah-Beyazlılar bir hafta önce Belgrad’da sahaya çıkan takımda ısrarlıydılar. Zorunlu kaleci değişikliği hariç. Amaç rakibin oynamasını önlemek. Necip ve Medel’le orta alanın direncini artırmak ve rakibin kontraatak yapmasını önlemek.
Nitekim Partizan da bu arzusunu geri çevirmiyor Beşiktaş’ın. Topu veriyor bize. Oyun daha çok Partizan alanında geçiyor böylece. Ve pozisyon da vermiyor Kara Kartallar.
Bu arada iki takım arasındaki kalibre farkı bir kez daha gözler önüne seriliyor.
Şanssızlık, sakatlanıyor Necip ve yerini Oğuzhan’a bırakıyor. Bilinmez, belki de eğrisi doğrusuna geliyor. Tek hava toplarında etkili oyuncumuz Pepe, Quaresma’dan gelen topu kafasıyla tamamlayarak ilk golümüzü atıyor. Ama ardından Oğuzhan’la gelen ikinci gol tam bir Beşiktaş golü; ayağa paslarla gelen. Skor şimdi çok iyi fakat daha oynanacak bir 45 dakika daha var. Bundan sonra rakibin kaybedecek bir şeyi yok. Gol için ölesiye saldıracaklar. Dikkatli olmak lazım. Topu karşılayan durumuna geçmemek lazım. Nitekim 2. yarıya daha saldırgan başlıyor Partizan. Sert faulleriyle birlikte. Ne ki oyunun hakimiyetini yeniden ele geçiriyoruz. Bitime 20 dakika kala yine Q7’yle havalanan top yine iyi kafaya çıkan Pepe ve bizi rahatlatan 3. gol. Pozisyonlar sürüyor. Vida’nın kafası dönüyor, Larin atamıyor filan ama bu saatten sonra turu bizim elimizden kimse alamaz. Sonuçta Beşiktaş ilk kez birinci torbadan gruplara giren takımımız ünvanını alıyor.