Beşiktaş-Konya maçıyla veda etti bize sevgili Atiba. Şanssızdı. Çünkü Beşiktaş bu son maçta kaybettiği 2 puanla ligi 2. bitirme şansını da yitirdi. Siyah-Beyazlıların son haftalardaki başarılı futbolu düşünülürse beklenen bir sonuç değildi bu. Tamam, “Allah’ın emri” verilmeyen bir penaltısı vardı, tamam kalecisi en kötü maçını çıkarmıştı ama asıl Beşiktaş’ın dağınık, telaşlı oyunuydu buna sebep. Ayrıca Masuaku, Saiss ve Redmond da yoktu kadroda. Bu 3 oyuncunun olmaması takımı klasik doldur boşalta yöneltmişti nedense. Anımsarsanız bu üç oyuncunun transferine karşı çıkanlar onları “Premier Lig eskileri” şeklinde karalamışlardı hemen. Oysa ki Saiss, Masuaku ve Redmond’un bilen bilmeyen herkese kendilerini göstermek için zamana ihtiyaçları vardı. Ve sonunda tüm takımla birlikte uyum sağladı. Sonra da seri galibiyetler geldi zaten. Takımca yakalanan uyuma değinmişken; sezona “yeniden yapılanma” şiarıyla başlayan Beşiktaş’ın yeni kadrosunun hemen bu uyumu sağlaması zordu. Zaman lazımdı. Ama her takımda olduğu gibi Beşiktaş’ta da uyumun yanı sıra bazı futbolcular takımın kalitesini daha fazla yükseltebiliyor. Konya karşısında kadroda olmayan Saiss, Masuaku ve Redmond da böyle olanlardan. Ve son maçta yoklukları fena halde hissedildi. Demek ki öncelikle sabırlı bir uyum süreci, sonra da bu uyumu bozacak işlere girişmeden istikrarı sağlamak gerekiyor. Mesela sivrilen futbolcuları transfer aşkıyla satışa koymamak gerekiyor. Oysa ki şimdi özellikle Redmond ve Saiss’in transferleri konuşuluyor.

İyi de her sezon tekrar tekrar değiştirilen kadroların sonuçlarını yaşamaktan hâlâ bıkmadık mı?

Ve işte sevgili Atiba bu sonucu ve futbolu hoş olmayan bir maçın ardından veda etti bize. Atiba’lı orta sahalarıyla Beşiktaş’ın çok başarılı olduğu o eski günleri özlemle anımsatarak. Çok hakkı var Beşiktaş’ın üzerinde. Düşünsenize şaka ile karışık da olsa “Anne hakkı, baba hakkı bir de Atiba’nın hakkı ödenmez” diyordu Beşiktaşlılar. Örnek futbolcu, örnek insan sevgili Atiba yolun açık olsun hep...