Şeref Meselesi (23.11.2014)

Dizilerimiz de papatya falına döndü.
Galada herkes birbirine soruyor. Tutar mı? Herkesin yüzünde Kemal Sunal’ın çelişkili komik ifadesi. Tutabilir de, tutmayabilir de...
Seviyor. Sevmiyor. Yok yok seviyor. Yok be sevmiyor.
Şeref Meselesi bu akşam Kanal D’de başlıyor. Nihayet. Hep birlikte göreceğiz tutup tutmayacağını. Lakin bu kez Kanal D işi sıkı tutuyor. Tanıtımlar, galalar, canlı yayınlar “Ulan İstanbul” dizisinin içine serpiştirilen kurmaca reklamlarla marketingi biraz fazla abarttılar. Kabak tadı misali. Dikkat edilmeli. Seyircinin sağı solu belli olmaz. Yeni reyting panelleriyle başarıyı yakalamanın formülü 6’lıyı tutturma ihtimalinden daha zayıf halde geldi. Bu dizi de ilk üçe giremezse Kanal D’nin işi zor.
Şeref Meselesi daha başlamadan “Urfalıyam Ezelden” gibi hakikaten başarılı biri dizinin başını yedi. O da Star’a göç etti. Sıra geceleri cumartesi akşamları iş yapar da Kerem Bürsin, Şükrü Özyıldız, Burcu Biricik, Şükran Ovalı ve Yasemin Allen’li gençlik fırtınası çuvallarsa bakın siz o zaman sektörde esen tsunamiye. Allah göstermesin.
Şeref Meselesi’ni galada izledim. Kafamda çelişkiler yumağıyla çıktım sinema salonundan. Film mi bu, dizinin galası olur mu, diye sormayın. Olur. Bu ilk de değil ayrıca. Son da olmayacak. Bundan sonra sinema salonlarında daha çok öngösterim adıyla dizi izler, ekranın yeni starlarıyla bolca özçekim yaparız.
Şeref Meselesi de bir uyarlama. Bu kez senaryo İtalya’dan “L’onore e il Rispotto” dizisinden ithal edilmiş. Ana çatısı çok güçlü bir hikâye. Ama Türkçe uyarlamada sorunlar ve aksaklıklar var.
Taşradan İstanbul varoşlarına göç eden naif, masum ve iyi bir ailenin metropolde tutunma mücadelesinin baş kahramanları iki kardeş. Birbirinin tam tersi iki kardeş. Yiğit (Kerem Bürsin) güzel kızların canını yakan ve suça bulaşan bir serseriyi canlandırırken Emir (Şükrü Özyıldız) okuyup adam olmaya çalışan, adaletin peşinde koşan bir savcı. Aslında dizinin adı “Kardeş Kavgası” olabilirmiş. Kardeşler sadece intikam alma mücadelesinde değil “aşk”ta da karşı karşıya geliyorlar. Mahallenin üç güzel kızı bizim yakışıklı iki delikanlı arasında git-gel yaşayacak. Kimin kime âşık olduğu, kimle birlikte olduğu birbirine karışacak. Salt bu çatışma bile seyirciyi ekrana bağlayabilir.
Lakin 25 yıl Ayvalık’ta kalmayı kabul etmiş, film başlayıncaya dek çıtını çıkarmamış Zeliha Anne’nin (Tilbe Saran) İstanbul’a geri dönme hırsı, aniden hortlayan cevvalliği inandırıcı değil. Böyle bir kadın 25 yıl tarla toprakla uğraşmaz, orada ezilmeyi kabullenmez. Şimdiye dek niye başkaldırmadı diye sorarlar senariste. İşin tuhaf yanı ailenin İstanbul’a gelişlerindeki şaşkınlığı. Çocukluğunu Balat’ta geçiren bir kadın bunca sene Ayvalık’tan kalkıp bir kez olsun İstanbul’a gelmez mi? Toprakla uğraşan aileden Amerikan aksanıyla konuşan bir çocuk yetişir mi? Hele taşralı Kerem Bürsin’le varoş mahallenin güzel modeli Yasemin Allen’in aksanlı diyalogları evlere şenlik. Ha seyirci bunlara takar mı? Takmaz. Görünüş ve oyunculuk iyi mi? İyi. İki yakışıklı gençle üç güzel kızın hayranları reyting için yeterli mi? Değil. Çelişkili bir durum yani.
İntihar eden baba (Şerif Erol) çok inandırıcı oynamasına rağmen fazla naif, abartılı ve çok saf. Bağıra bağıra ben “İntihara gidiyorum” diyen babanın arkasından bakakalan ve hâlâ durumu çakmayan hukuk fakültesi mezunu bir genç olur mu? Bu çocuktan bütün kötülere kök söktüren bir savcı çıkar mı? Film icabı çıkar. Koskoca bir aile göz göre göre bütün varını yoğunu kötü adam bile olamayan bir emlakçiye kaptırır mı? Kaptırır. Seyirci bu soruları sorar mı? Hikâye iyiyse sormaz.
Mahallemizin yeni Fahriye Ablası Derya’dan (Şükran Ovalı) kötü adamın masum ve sakat kızı Kübra’ya (Burcu Biricik) dek cast çok iyi. Görüntüler sarkık “slowmotion” hastalığı dışında sıcak ve başarılı. Eh senaryo da biraz daha Türkçeleşirse bu çocuk adam olur.
Yoksa kardeş kavgasını anlatan bir dizi yüzünden televizyonların tepesinde kardeş kavgası çıkabilir.
Çünkü “Şeref Meselesi” Kanal D’nin şeref meselesi haline geldi.