Akdeniz’in köpüklü diliyle yaladığı bir sahil kasabasının Z kuşağından, zıpkın gibi delikanlıydı. Yazları teknelerde harçlığını çıkarır, kışları derslerini çalışırdı. İstanbul’da iyi bir üniversiteyi kazandığı anlaşılınca, babası “Al ehliyeti, kap arabayı” dedi.

Zıpkın kursa yazıldı, teorik sınavı geçti, sıra geldi MEB’in görevlendirdiği “direksiyon eğitim dersi sınav uygulama ve değerlendirme komisyon başkanı” denetiminde sürücülük sınavına.

Şoför makamına oturmadan önce unvanı uzun, kendisi hayli kısa elemanı göz ucuyla tarttı. Yaz sıcağında vb. komisyon başkanı da kendisi gibi şort giymişti, ama onunki haşema boyundaydı. Göbeği, saç tıraşı, badem bıyıkları, kuşkuya yer bırakmıyordu.  

Bizim bıçkın, anahtarı kontağa sokup sordu: “Cenab-ı rabbül âlemin hazretlerinin inayeti, sizin de izninizle başlayalım mı Hocam?” 

Hoca sarsılmıştı. Delikanlı, kontağı çevirirken bir de genizden “Bismillah!” çekti. 

Hızını, trafik ışıklarının art arda yeşil yanacağı süreye ayarlamıştı. Dur kalk yapmadığı için motoru da stop ettirmedi. 

Sınav bitiminde, ehliyeti aldığını biliyordu. Ablak suratında peygamber gülleri açan MEB elemanı, arabadan inerken, “Sen iyi bir çocuğa benziyorsun. Ama bu şort olmamış, dizkapaklarını kapatması lazım!” dedi. Bizimki boynunu büktü, “Ah Hocam, bizim Kaptan zorluyor bunları giymeye, ekmek parası işte…”

Şikâyetçi olduğu kaptan, babasıydı!

Ah biçare İslamcılar, ah… Bir Zorro’lar kuşağı geliyor ki gümbür gümbür, size Z’ler dikecek, bize V’ler giydirecek, inşallah.  

*araba (Arapça)