Bir çocuk doğurun.
Küçücük bir parkın varlığında tüm evrenin kurtuluşunu modelleyecek kadar akıllı...
Ağacın kutsallığını kavrayacak kadar inançlı...
Üzerine çevrilmiş silahların karşısında yumuşacık bir sesle kitap okuyacak kadar korkusuz...
Düşeni kaldırmadan yoluna devam etmeyecek kadar iyi...
Başka bir dünyanın mümkün olduğunu düşünebilecek kadar iyi niyetli olsun.
Bir çocuk doğurun.
Kimselere benzemeyecek kadar farklı olsun.
Dünyanın tüm renklerini üzerinde taşısın.
Dünyanın tüm küfürlerini dilinde dolandırsın.
Neşesini de itirazını da kimselerden sakınmasın.
Aşk, inanç, ahlak hakkındaki düşünceleri farklı olsun.
Kurduğu cümleler daha önce hiç kurulmamış...
Savunduğu değerler toplum tarafından dışlanmış olsun.
Utancı, cesareti, korkuları, istekleri, niyetleri, değerleri, hayalleri kalabalıklarınkinden farklı olsun.
Ve kıyafetleri, saçları, görüntüsü kendine özgü olsun.
Özgün olsun, özgür olsun.
Bir çocuk doğurun.
Bu düzene öfkeli olsun.
Bilinçli bir şekilde sermayenin karşısında, emeğin yanında dursun.
İnadına halkların kardeşliğine inansın.
İnadına fırsat eşitliğini savunsun.
İnadına adil bir düzen hayal etsin.
Sınıf farkının lanetine bilensin, mutlak eşitlik hayalleriyle neşelensin.
Köylüden, işçiden yana bir düzen düşlesin.
Sömürü ahlakına savaş açsın.
Düzeni değiştirme gücünü içinde hissetsin.
İnsanlığa karşı duyduğu sorumluluğun bilinciyle tüm baskılara dirensin.
Bir çocuk doğurun.
“Çapulcu” olsun, marjinal olsun, komünist olsun.

***

Doğurun ve onu aslanların arasına atın.
Çocuğunuz, aslanları aç bırakarak vahşileştiren korkunç iktidarların eğlencesi olsun.
O iktidarlar, koltuklarında otursunlar ve akan kanı, kırılan kemiği seyretmekten haz duysunlar.
Vahşetin enerjisiyle kendi iktidarlarının açlığını doyursunlar.
Doğurun çocukları, verin iktidarlara.
Onları aslanlara, aç aslanlara, vahşi aslanlara, neye hiddetlendiğini bilemeyen, neden aç bırakıldığıyla ilgilenmeyen, aslan olduğunu bile fark etmeyen, sırf iktidarlar eğlensin ve güçlensin ve eğlensin ve güçlensin diye arenada çocukları parçalamayı görev bilen...
Doymayan... parçaladıkça daha çok acıkan... kalabalıklara... aslanlara... kalabalıklara... aslanlara... kalabalıklara atın çocuklarınızı.
Bu ölümlü dünyada kadere inandığınız, kendi gücünüzün farkına varmadığınız, böyle gelmiş böyle gider sandığınız için...
Doğurduğunuz çocuklarınızı iktidarların vahşiliğine kaptırıyorsunuz.
Onları...
Anca gençken çapulcu, marjinal ya da komünist olunur...
Biraz büyüyünce sistemin içinde mutlaka güvenli bir yer bulunur diye diye büyütüyorsunuz.
Gençliğin müthiş enerjisini ve aklını ve niyetini kendi korkunç eğitim sistemleriyle ve hukuki tehditleriyle yok etmeye çalışan iktidarların ekmeğine...
Korkularınızla ve vazgeçişlerinizle ve boyun eğişlerinizle yağ sürüyorsunuz.

***

Doğurmayın o çocukları artık.
Doğuracaksanız da onları zorla kendinize benzetmeyin.
Siz...
Doğurduğunuz o muhteşem çocuklara benzeyin.