İki binli yılların başında, Richard Holbrooke ABD’nin Kıbrıs için özel temsilcisi İstanbul’a gelmiş. ABD Başkonsolosu’nun konutunda birçok akademisyen ve gazeteciyi toplamış. Sorular soruyor, fikir alıyor ve iddialı sözler söylüyor. “Kıbrıs işini hemen çözeriz biz, bizim için zor değil” filan gibi. Herkes fikrini söylüyor, epeyce iyimser hava var. Hatta Holbrooke, “Bu işi çözdüğümüz zaman sizin AB’ye girmenizi biz sağlarız” diyor.

Ben ise, Holbrooke’a, “Dikkat edin, bu kadar rahat ve kendinizden emin olmayın. Adada iki tane ihtiyar var ki onlar sizi pantolonlarında sallarlar” diyorum. Ortalık karışıyor, kimsenin hoşuna gitmiyor dediklerim. Nerede ise terbiyesiz çocuk diyecekler. Toplantı bitiyor. Başkonsolos ve siyasi müşteşar ne desin beni çağırmışlar bir kere. Holbrooke bana kötü bakıyor. Onu da kaybettik.

Rahmetli Rauf Denktaş’ın daveti üzerine bir süre sonra Leyla Tavşanoğlu ve ben Ada’ya gidiyoruz, hem Glafkos Klerides’i, hem de Rauf Denktaş’ı görüyoruz. Ağzında bakla ıslanır mı? Leyla Tavşanoğlu hemen ikisine de Holbrooke’a söylediklerimi aktarıyor. İkisi de kahkahayı patlatıp “O p………..’e söyleyin, benden önce kesin ölmesin!” diyorlar. Birbirlerine o kadar çok iltifat (!) ediyorlar ki, biz de sanki laf taşımış gibi oluyoruz.

Bir başka sefer Rauf Denktaş Amcam (bu amca sözü de Leyla’dan çıkmadır) ile yemek yiyoruz. Keyiflenince, birden laf diyabete geliyor. E, diyor bu da olmazsa daha da keyif alırdık. Karşılıklı kan alma cihazlarımızı çıkarıp, kan alıyoruz. Ancak yemeye içmeye devam ediyoruz ve şekerden şikâyet ediyoruz. Durmuş ise hizmette kusur etmiyor. Bu yemekli sohbetler her yıl artıyor. Daha çok görüşüyoruz artık. Bir gün ben yine dayanamıyorum. “Niçin arkanızdan kimseyi yetiştirmiyorsunuz?” diye, sözüm ona gazetecilik yapıyorum. Cevap hemen geliyor. “Bu adamlar hıyar mı ki ekeceksin saksıya ve çıkacak taze ve lezzetli olacak?”

Rauf Denktaş’ı kaç yıldır tanıdığımı artık bilmiyorum ama bana yüz yıldır tanımışım gibi geliyor. Türkiye’ye ve milli değerlerimize bu kadar bağlı uluslararası ünü olan başka çok insan yetiştirmediğimizi sanıyorum. Ayrıca da silahlı bir mücadele yapacak kadar da kahraman birini, müthiş bir politikacıyı. Adada ve Türkiye’de hatta dünyada arasının iyi olmadığı kimseyi görmedim. En büyük mücadeleleri bile büyük bir uygarlık içinde yapan, Kıbrıs ve Kıbrıslıyı yaratan lider. Tabii ki, çok eleştireni de var. Ancak tarihe bakın bakalım, kaç kişiyi sayabiliyorsunuz.

2009 yılında Kıbrıs Genç İş Adamları Derneği beni bir konferans için Kıbrıs’a çağırdığında toplantı salonuna girer girmez en ön sırada oturan bu eski dostu görünce gözlerim yaşarmıştı. Tuttuğu insanlara sonuna kadar destek veren bu kurt politikacı ve her şeyden önce büyük insanı kaybetmek üzücü ama onunla dolu o kadar çok anımız var ki, gurur duymamak mümkün değil. Onun için hâlâ, “Mithat hıyar mı ki bunu ekesin de topraktan çıksın?” dediğini duyar gibi oluyorum.

Prof. Dr. Mithat Melen