İsmet İnönü’dür Türkiye’de “demokrasi” adlı düzeni başlatan...

Tek partiden çok partiye geçişi o sağlamıştır. Bile bile, yeni açılan bu yolda neler yapılacağını...
Bizler yaşadık ve gördük göreceklerimizi...
Tek partili yönetimde neler vardı, sonra çok partiliye geçince ne oldu!
Halkevleri, Köy Enstitüleri ortadan kalktı. Eğitim ve öğretim çağdaş anlayışların dışına çıkarılmaya çalışıldı. Gelişmeler durduruldu, her şey gerilik çizgisine döndürülmek istendi. Bir öyle bir böyle kısır çekişmelerle bir sonuç alınamadı. Yürüdük, yaşadık, öğrenmemiz gerekenleri öğrendik ya da öğretildik!
Hasan Âli Yücel’di çağdaş uygarlığı yaşamanın öncüsü. Çok sürmedi daha yaşarken bir yana itildi Yücel. Kadrosuyla eğitim dünyasından uzaklaştırıldı. Sirer dönemi başladı. Bir türlü durdurulamadı bu gerileme. Gide gide gerçek demokrasiye karşıt bu tutum yeni kuşakları da etkiledi. Geldik bugünlere. Şimdi anılarda kalan uyanış günlerindeki savaşımızı arada bir anımsıyoruz. Giden gitmiş. Geriye kalanla yetin!
Demokrasiye geçmek?
Unuttuğumuz o güzel döneme kavuşmak! Ama hiçbir zaman o güzel düzeni yaşamadık. Hep umutlandık, hep bekledik. Birkaç iyi niyetli politikacı yetiştirdik. Biz mi, bu halk mı? Kendi kendine mi belli kültürleri kazandılar ve çağdaşlık öncülerimiz oldular. Ama hepsi bu? Şimdi eski kitaplarda anlatılan atılımları acıyla anımsıyoruz. Kim kapattı Halkevlerini, Köy Enstitülerini? CHP diyeceksiniz. O kurdu, o kapattı. Nedeni de, toplum böyle istiyor diyerek. Gerçi öyleydi, halkın büyük çoğunluğu uygarlığın koşullarını sevmiyordu. Sindirilmiş gerici kafalar yeniden dirilmişti. CHP de o akışa ister istemez kendisini kaptırmıştı.
Şimdi bir yol ağzındayız. Bir dönemeç mi, bir uygarlık kurtuluşuna mu?
Eğitimci geçinen birtakım adları sayabiliriz. Ama hangisi Hasan Âli Yücel’in dönemindeki öğretmenlere benziyor? Hepsi çağdaşlıktan kopuk ters bir çizgide koşan adamlar.
Sonu uçurum olsa da gidiş o yöne!