Abdurrahman Öztoprak...
Tanıdınız mı? Anımsadınız mı?
Bir sanatçı, bir ressam... Kaç kişi bilir, kaç kişi yapıtlarını izlemiştir? Gerçek sanatçının, adıyla sanıyla “artist”in yazgısıdır. Unutulmak, zaman zaman hatırlanmak!
Abdurrahman Öztoprak dostumdu, sevdiğim, saydığım bir sanatçı. Günler geceler sanattan, edebiyattan, yaşamdan konuştuğumuz, nerdeyse dertleştiğimiz bir insan...
Akyakalıydı, Muğla’nın Ula ilçesine bağlı Akyaka beldesi... Bilenler bilir, ben yine de anımsatayım. Bu belde sıradan bir yer değil. Doğa güzelliği, orada yaşayanların özellikleri... Sanatçının yaşamı, çevresi, sözleri, yazdıkları alır kişiyi başka bir dünyaya götürür. Her sanat adamının sığındığı bir köşe vardır. Akyakalı olmak bir özellik, bir ayrıcalıktır.
Abdurrahman Öztoprak hep bu beldede kaldı. İstanbul’a gitti miydi, hiç duymadım! Duvarları dolduran, salonlara sığmayacak büyüklükte tablolarıyla yaşadı. Üstelik de hastaydı, ama yine de fırçayı elinden bırakmıyordu.
26 Mayıs... Abdurrahman’ın öldüğü gün!
Ayaklarım çalışsa yürüyüp köyün küçük yokuşunun üstündeki evine çıkmak isterdim. Bir de merdivenlerinden, onun çevreye yüksekten bakan balkonuna... Çeşit çeşit plakları vardı. Klasik müziğin en seçkin parçaları. Önde elbet Beethoven... Evi bir sanat mabedi gibiydi. Bir yandan yeni tabloları seyrederken Beethoven’ı, Mozart’ı dinlemek bambaşka bir dünya yaratırdı.
Ne oldu onca tablo, ne oldu? Kimin elinde kaldı? Oğullarının mı, yoksa senelerdir ilgilenen sanat dostu arkadaşının elinde mi? Öyleyse, neden arada bir Abdurrahman’ın resimleri sergilenmez? Yıllar geçti, nerdeyse unutulur oldu sevgili dostum. Bir yanda resim, bir yanda müzik... Gerçek bir sanatçının niteliğini çizer. Bekliyorum İstanbul’da, Ankara’da hiç değilse, Akyaka’da bir Abdurrahman Öztoprak sergisi açılsa diyorum.
26 Mayıs’ta aramızdan ayrılan Öztoprak’ı sevgiyle anıyorum. Güzel bir dostluk unutulur mu?
Akyaka’dan gelip geçen sanatçılar mı? Önce Halikarnas Balıkçısı, Nail Çakırhan, derken İlhan Selçuk, derken Melih Cevdet Anday, ben Oktay Akbal... Ressamlar Sadun Ersin, Semiramis Öner, Yılmaz Tankut, Vahdet Kadıoğlu, Nuran İskit ve diğerleri.
26 Mayıs bir anma günüdür. Bu yıl da gelecek yıllarda da bu sanatçılarla anılacak, anıları ölmezleşecek.