Türkiye Yüzyılı
Maarif Modeli
doğru bir kararla
tartışmaya açılmıştır
ancak çağdaşlıktan ve
pozitif bilimden uzak,
ülkemizi geri götürecek
nitelikte bir projedir.
Bir anlamda ikinci
bir ÇEDES ile karşı
karşıyayız. Anlaşılan
az önce ortaya attıkları
ÇEDES’le yetinmeyen
yetkililer daha
kapsamlı bir geriye
götürme projesi ortaya
koymuşlardır.
ÇEDES
Açılımı “Çevreme Duyarlıyım, Değerlerime Sahip Çıkıyorum” olan ÇEDES’in masum görünümü altındaki amacı eğitim sistemimizi çağdaşlıktan ve laiklikten uzaklaştırmaktı. Bu projeyle öğretmenlik sertifikası olmayan din adamları, üniversite öğrencisi olan abiler ve ablalar sınıflara girecekler, çocuklara çevre duyarlılığı ve bilim sevdası aşılayacaklardı. Burada acemice bir kamuflaj vardır. Asıl amaç eğitim sistemini dini temele oturtmaktır. Bunca yıldır, onca öğretmen çocuklara çevre duyarlılığı ve bilim sevdası aşılayamamışlar da bunu imamlar mı becereceklerdir? Bu proje kapsamında MEB Diyanet İşleri Başkanlığı ile işbirliği yapacaktır. Oysa MEB’in başka kuruluşlarla işbirliğine ihtiyacı olmadığı konusunda Yüksek Mahkeme kararı vardır.
TÜRKİYE YÜZYILI MODELİ
İktidar “Türkiye Yüzyılı” diyerek kendi propaganda sloganını eğitim modeline monte etmiştir. Eğitimi siyasete alet etmeye kimsenin hakkı yoktur. Hani camiye, kışlaya, okula siyaset girmemeliydi? Bu konudaki temel değeri hiçe sayanlar çocuklarımıza değerlere saygılı olmayı nasıl öğretecekler?
Önerilen modelde öğretmenlerden din dersleri ile fen dersleri arasında ilişki kurmaları isteniyor. Bu durum bilimde laikliğe aykırıdır. Ülke yönetimindeki laiklikten önce bilimde laiklik gereklidir. Din, bilimin işine karıştığında bu işten bilim de din de zarar görür. Galileo Galilei’ye ve Darwin’e karışan Vatikan, yüzyıllar sonra bu bilim insanların torunlarından resmen özür dilemek zorunda kalmıştır.
Ülkemizin eğitim sisteminde ciddi sorun vardır. Yirmi yıldır PİSA sınavına katılan ülkemiz bir defa bile ilk 20’ye girememiştir, geçen yıl ancak 34. olabilmiştir. Çünkü PİSA düşünme becerisini ölçüyor. Son müfredat önerisi dahil bizim müfredatlarımız ise düşünme becerisini değil, ezberletilmiş dogmatik bilgiyi esas almaktadır. Yani dogma, doğalın ve doğmuşun önüne geçmiştir. Bu tür müfredatlar ülkeleri geleceğe ve Mars’a taşımaz ancak geçmişe taşır.
Leyla’nın Kardeşleri adlı İran filminde birisi, “Sana nasıl düşünmen gerektiği değil, ne düşünmen gerektiği öğretilmiş” der. Nasıl düşünmeleri gerektiğini öğrenenler gelişirler, ileriye giderler. Ne düşünmeleri gerektiğini öğrenenler ise yaşamı ve kendilerine öğretilenleri sorgulayamazlar, dogmatik bilgilerle yetinirler. Tartışmaya açılan müfredat çocuklarımıza ne düşünmeleri gerektiğini öğretmeyi hedeflemektedir. Bir süre önce iktidar yanlısı bir profesör talihsiz bir açıklama yaparak “Bize vatandaşın cahil olanı gerekli” demişti. Cahil vatandaş kendisine ne düşünmesi gerektiği ezberletilen vatandaştır.
İSTİKRARSIZ SİYASET
Ülkemizde pek çok
konuda istikrarsızlık
görüyoruz; örneğin
faiz önce düşürülüyor,
sonra yükseltiliyor.
Hangisi doğru? Mevcut
iktidar 22. yılında
köklü değişiklikler
içeren yeni bir eğitim
modeli ortaya atıyor.
Madem bu model
gerekliydi niçin bunca
yıl yanlış modelleri
kullanıldık? Eğitim
sistemi ikide bir değişir
mi? Geçmişte bazı
Avrupa ülkelerinde
muhalefet iktidara
geldiğinde doğal
olarak tüm bakanlar
değiştirilmişti ancak
başladığı projelerini
tamamlayabilsin diye
eski eğitim bakanı
yerinde bırakılmıştı.
Ülkemizde ise son
22 yılda dokuz
eğitim bakanı göreve
gelmiştir. Sonuç olarak
ekonomiden eğitime
istikrarsızlık içinde
yaşıyoruz. Lütfen
her konuda istikrara
yönelelim.
