Saray, kanal üzerinden yeni bir kamplaşma ve gerilim yaratarak politikasını iktidarını ayakta tutmaya çalışıyor.

Milletin işsizlikten inim inim inlediği, evine pahalılığın ateşinin düştüğü ağır bir dönemde yaşarken en fazla ihtiyacı olan şey, başka şeylerin konuşulması.

Saray medyası bunu fazlasıyla sunuyor. Hiçbirinde ciddi bir ekonomi gündemi, eleştirisi, halkın derdi-sesini göremezsiniz. Gazeteciliği rafa kaldırdılar. Zaten kendilerinden istenen de bu: Gazeteciliği öldürün!.. Gazetecilikleriyle birlikte kendilerini de öldürüyorlar!

Şöyle bir inançları var: Eğer iktidar aleyhine olacak şeyleri yazmazsak, millet olanı biteni görmeyecek ve her şeyin çok mükemmel gösterildiği pembe tablo ile yaşayacak.

Göbeğini kaşıyanlar

He, millet salak, göbeğini kaşıyan adamlardan oluşuyor! Ne sunarsak ona inanır! Millet yaşayan bir varlık değil, içmiyor, yemiyor, kira vermiyor, tuvalete bile çıkmaz, öyle biblo gibi bir süs! Beyni de yok, düşünmez bir yaratık, ne kakalarsan yer yutar, üstelik alkış da tutar. (Böyle olduğunu düşünen, milletin neden iktidara oy verdiğini anlayamayan muhalefet cephesinde körler de var)

Bunun böyle olmadığını, Saray oylarındaki düşüşte görmüyorlar. Hele hele İstanbul belediye seçimlerinde 31 Mart ile 23 Haziran sonuçlarını da görmüyorlar.

Medya, bu öğüten çark içinde kendisinin bitip tükendiğini de görmüyor.

Yeni efsaneler gerekli

İktidara en son tam eklemlenmiş batan gemi varakasına bakıyorum: Saray kütüphanesine hediye edilen çok anlamlı bir kitaptan bahsediyor. Evet, yeni efsanelere ihtiyaç var, konu birinci sayfadan Ankara dedikodusu olarak üfleniyor.

İçeride tam sayfa bir CHP’yi vuracak bir kadın berberi hikâyesi!.. En iyi CHP haberi Baykal’ın, Saray’ın Libya politikasına tam destek açıklaması. Genel Yayın Müdürü’nün işte böyle olmalı sevinci! Baykal meraklıdır, önünü sonunu düşünmeden “akil politikacı” pasına!.. Ekonomi olarak borsa vb. haberleri... Baştan sonra magazin! Başarı hikâyeleri, gelecek iyi olacak yutturmaları... Millet yatıp, kalkıp okuyor bunları mı dersiniz... Gerçek bayi satışı nerelere düştü? Ama umurunda mı dünya, arkadan devletin her türlü desteği aktığı sürece ayakta kalır, devran sürer.

İlk iktidar değişiminde, bütün bu böyyük “iktidar gazetecileri” de devrilir gider, arkalarında zehir zıkkım bir seda bırakarak! İki “gazete” kapandı. Tabii üzüntü verici olan, buralarda çalışan gerçek gazetecilerin de kapı önüne konmasıdır. Binlerce işsiz gazeteci, gazeteciliği, haberciliği öldürün politikasının kurbanıdır.

İstanbul Büyükşehir şirketlerinden gayet ilgisizce, basılı ve dijital aktarılan milyonlarca liralık peşkeşin kesilmesiyle (sağ olasın Murat Ağırel!) dahası da kapanabilir...

İki kattan fazla fatura

Ekonomik kriz, derin ve büyük. Geçen yıl eve gelen elektrik faturasıyla şimdi gelmekte olanları karşılaştırıyorum, tam iki katından fazla!

Acaba “göbeğini kaşıyan adam” faturayı eline alınca, iktidar varakalarının sessizliği karşısında küçük dilini mi yutar, yoksa gazeteciliğine küfrü mü basarak güveni daha da dibe mi vurur!

İşsizlik düşüyormuş, son TÜİK açıklamalarına bir sevinç bir sevinç.

Uğur Gürses yorumluyor ve soruyor: Son bir yılda çalışma çağındaki nüfus 958 bin artarken, ne olmuş da geçmişinkinden farklı olarak bunların sadece 82 bini işgücüne katılmış? Miras mı kalmış, piyango mu çıkmış? Yoksa işsizlik oranı düşük çıksın diye mi işgücüne katılmamışlar?

Tablo veriyor, TÜİK’ten, Çalışma Çağındaki Nüfus

Saray, ekonomide ise ülkenin çağ atladığını zenginleştiğini açıklıyor.

Millet de yutuyor.