Bir bakın ve örnek alın!
Geçen yıl zımba gibi giden Beşiktaş’a Galatasaray maçında “kumpas” kurulmuştu!
Hakem kararı ile bu statta bir “cinayet” işlenmiş ve bir takım “öldürülmüştü”...
Bu maçın hakemi ise Çakır Cüneyt idi...
Edirne’ye “komşu” Atatürk Olimpiyat Stadı’nda o kadar soğuk yoktu..
Yağmur, sahayı futbolcular için zorlu alan haline getirdi..
Bu ağır sahada artık şans faktörü de belirleyici rol alacaktı...
Gökhan’ı seyretmek hem zevkli hem de “Kızdırıcıydı”... (Top kayıpları açısından)
Futbolcunun iyisi, “İstesem oradan gol atabilirdim, ama yüzde yüz gol olsun istedim, pas attım” diyebiliyorsa iyidir...
Böyle ağır saha futbolcular için kötü, taraftar için şanssızlıktı!
Beşiktaş’ın kontratakları her an golle sonuçlanabilecek gibiydi...
Galatasaray ise maçın ilk dakikalarında ayağa top oynayarak Konyaspor gibi Beşiktaş’a üstünlük kurmaya çalıştı.. G.Saray’ın ilk yarı bir pozisyonu tehlikeliydi...
Çakır Cüneyt’i sual edecek olursanız, o aynı Cüneyt’ti...
Melo, altıpas içinde Veli’ye attığı dirseği sıkıysa Avrupa’da atsın...
Kırmızı kartın koyusunu verirler orada adama...
Maçın akışını etkilemek budur işte...
Ama dünyanın en “iyi hakemi”(!) “Öpeyim de geçsin” dedi...
Melo’nun dirsek atarken dişlerini nasıl sıktığını gördünüz mü..
Ve hakem tarafından oyundan atılmayan o Melo, golü attı!
Melo’yu atmayan kahraman hakem Veli’ye direkt kırmızı kartla oyundan attı...
Galatasaray ilk yarıda 10 kişi kalacağına ikinci yarı Beşiktaş kaldı...
Beşiktaş bir kez daha sahada “Öldürüldü”...
Dedim ya bu maçın akışı hakeme bağlıydı..
Hakem maçı “nasıl” yönetirse skor da o yöne akacaktı...
Yüzde yüz adalet gibi kusursuz “Tarafsızlık” yoktu da...
Kusursuzluğa yakın olması yetecekti..
Unutmayın ki, hayat denilen kısa filmde,
“Çekmeye” çalıştığınız her “An!” kaçırılan bir fırsattı...
Ya yakalarsınız ya da yakalayamazsınız...
Futbolcu gibi hakem için de geçerlidir tabiatın bu “acımasız” kuralı!
Hakemin vereceği her karar, ya “doğru” hanesine yazılacak ya da “kaçıracağı” bir fırsat olacaktı! Beşiktaşlılar açısından Cüneyt Çakır iyi bir sicile sahip değildi..
Kadıköy’deki Fenerbahçe
-Beşiktaş maçı, ve Beşiktaş - G.Saray maçları hatıralardaydı...
Cüneyt Çakır’ın yönettiği 6 Beşiktaş – G.Saray maçında Beşiktaş 1 kez kazanmıştı. 4 kez G.Saray...
“Ama Avrupa’da çok iyi hakem” denilebilirdi..
Bu durum ancak, “Karakolda doğru söyler, mahkemede şaşar” misali ile açıklanabilirdi..
Ve Beşiktaş, bir kez dahahakem kararı ile “Öldürüldü”....
Yazık...!
Bu arada, “Mustafa Kemal Cephede Savaşırken” sözleriyle Beşiktaş Marşı çalıyordu ya...
“Aha” dedim içimden “Gidecek elden stat.. AVM olacak...”(!)
Çalınır mı öyle marşlar... Vahdettin’dir o, Vahdettin... Ne demek, “Mustafa Kemal
Cephede Savaşırken...”!
Vahdettin İngiliz gemisine binmemiş, hızlı trenle kaçmıştı ya....
E, bu durumda cephede olsa olsa Vahdettin olmalıydı... (Vahideddin..)
Beşiktaşlıya bir çift lafım var..
Siz kaybetmediniz Cüneyt Çakır kaybetti...
Üzülme Beşiktaşlı, büyük şair Nazım’ın dediği gibi
“Yeter ki kararmasın sol memenin altındaki cevahir...”