“Uyuyunca geçmiyor, uyanın konuşmamız gerek”!
Evet, Nietzsche haklıydı.
Geç kalmadan “konuşmamız gerekti”...
Şehirlerde bombalar patlıyor, insanlar onar onbeşer ölüyordu.
113. yılının sabahında Şeref Bey’in mezarı başındaydı Beşiktaş yönetimi!  
Sonra, bomba habere geldi.
Ankara’nın acısı tazeyken, İstanbul “vurulmuştu”.
İnsanlar ölüyordu. İnsanlar tedirgindi.
Beşiktaşlılar Eto ve Motta’ya sevgi tezahüratı yapıyor, Quaresma sesleri statı inletiyordu.
3 puan ‘Hedefe bir adım daha’ demekti.
Başakşehir, “Şehitler ölmez, Vatan bölünmez” sloganı ile inlerken, bugün birçok evde daha yas vardı.
Antalya’nı forma rengi Kırmızı- Beyazdı. 
Antalyalı taraftarlar “Kırmızı” derken, Beşiktaşlılar “Beyaz” diyor ve “Vatan sana canım
feda” diye ekliyorlardı.
Karşı tribünler “Konuşuyor” ve “anlaşıyorlardı”! “Ayrıştıranlara!” örnek olmalıydı.
Isınırken sakatlanan Tolga’nın yerine Boyko vardı. Haklı olduğu halde Quaresma’nın gereksiz aşırı
tepkisi kendisine kart olarak dönerken, Çok geçmeden de Oğuzhan’ın golü geliyordu. Statta, teröre
karşı tam bir mutabakat vardı.
Ülkede öğrenciler, gençler, askerler, polisler, çocuklar ölüyordu. Herkes, bu stat gibi kenetlenmeliydi!
Evet, toplumun konuşması gerekti. Sonra, her şey geç olacaktı!
İkinci yarı sinirli Quaresma, yerini Olcay’a bıraktı tabii! Beşiktaş’ın verilmeyen penaltısında terör gibi
Antalyalılar da mutabakattaydılar ama “hakem” değildi! İşte o zaman olmuyordu! Oysa buz gibi penaltıydı! Terör gibi bunda da mutabakat lazımdı!
Bu, maçın akışına, yani doğal hayata müdahaleydi…
Beşiktaş 2’yi atsa rahatlayacaktı.
Demek ki Beşiktaş’a düşen hakemi de yenmekti!
Mairo Gomez’in yerine Cenk Tosun girerken dakika 85’ti.
Beşiktaşlılar buna “Izdırap dakikaları” diyordu.
Ancak, sahada da bir İsmail Köybaşı vardı.
“Sol bek”, “Stoper”, “Kanat Oyuncusu” karışımı bir şeydi! Her yerde vardı mübarek!
Son düdük çaldığında Beşiktaş kendi taraftarına, Antalya da Eto liderliğinde kendi taraftarına gidiyordu.
Ancak, “birleştirici” unsur Şenol Güneş’in sahaya çıkıp taraftarları selamlaması da bir “mutabakattı”!
Siyasiler de çok geç olmadan bunu yapabilmeliydiler!
En Kalbi Muhabbetlerimle…
Ben CAN; Orhan Can…