Balık anne yavrularını çevresine toplamış, sivil savunma dersi veriyormuş.
Oltaların cinslerini, iğnelerini, balıkları kandırmak için iğneye geçirilen yem çeşitlerini bir bir anlatıyormuş.
Tam “Aman yavrularım dikkatli olun” diyesiymiş ki gökyüzünden bir serpme ağ gelip tümünü kıskıvrak sarıp sarmalamış.
Balık anne de dersini tamamlamış: “Ama bundan kurtuluş yoktur.”

Bu öykücüğü, balık hafızalı olduğumuzu anımsatmak amacıyla yazmadım. Zaten olayların gelişmesine bakınca durum kendiliğinden ortaya çıkıyor.
Toplu kıyıma dönüşen bombalı saldırı bu kez de Suriye’nin sınırdaşı olan kentlerimizden Hatay’ın Reyhanlı ilçesinde yaşandı.
Sınırın Türkiye tarafına zaman zaman düşen roket ve havan toplarından sınır güvenliğinin kalmadığı biliniyordu.
Bu yılın 11 Şubatı’nda, yine Reyhanlı’nın Cilvegözü Sınır Kapısı yakınında patlatılan araç nedeniyle 4’ü Türk 14 kişi ölmüş, 26 kişi de yaralanmıştı.
Devletlilerimiz o saldırının sınırlarımız dışında olduğunu söyleyerek sorumluluktan sıyrılmaya çalışmışlardı.
Ama Reyhanlı’ya yönelik son saldırı, patlayıcı yüklü araçların bırakıldığı kentin göbeğinde belediye binası ile PTT binası önlerinde yaşandı.
Yolgeçen hanına dönmüş olan sınırı aşarak mı gelmişlerdi, yoksa ellerini kollarını sallayarak sınır kapısından geçip saldırı hazırlığını yaparak uygulamaya mı koymuşlardı?
Bizler henüz bilmiyoruz.
Ancak Başbakan Yardımcısı Beşir Atalay, bütün delillerin toplandığını, saldırganların peşine düşüldüğünü anlatırken bir başka haber geldi ki Reyhanlı’daki yerel bir mahkeme başsavcılığın isteği üzerine yayın yasağı koymuş.
Gerekçe de haber ve görüntülerle delillere ulaşılmasının engellenmesiymiş.
Tam Türkiye’ye özgü bir yaklaşım. Başbakan Yardımcısı delillere ulaşıldığını medyaya açıklarken yargı, delillere ulaşmak için medyaya yasak getiriyor.
Dünya televizyonları, başta Ortadoğu’da etkili olanlar, saldırının ve saldırı yerlerinin ıcığını cıcığını ekranlara yansıtırken Türkiye’de yayın yasağı konuyor. Sanki yasak kapsamında olmayan televizyonlar ve yurtdışından yayın yapan internet siteleri seyredilip okunmuyornuş gibi...

Acaba “Analar ağlamasın” teranesiyle PKK’nin sınır dışına çekilmesini güvence altına almak, kıllarına halel gelmemesini sağlamak için güvenlik güçlerinin ve MİT’in aklı fikri çekilme bölgesindeydi de öte yanlarda işler alargaya mı alınmıştı?
Güneydoğu’dan teröristler ellerini kollarını sallayarak giderken güneyden de başka teröristler ellerini kollarını sallayarak geliyor ve yine anaları ağlatıyorlar. Hatta analar bile can veriyor. Hem de Anneler Günü’nün arifesinde...
Nasıl bir başarıysa...