Aydınlar, muhalifler, yıllardır cezaevlerine kapatıldı.

Düzenin aykırı seslere tahammülü yoktu.

İnsanlar “ders” alsın, sussun, korksun diye onlar, hapislerde, hücrelerde, zindanlarda zulüm çekti.

Egemen güçler, iktidar sahipleri, yasalar çıkarıp, suçlar üreterek muhalifler üstünden topluma gözdağı verdi.

Hiçbir cana kıymamışlardı, yaşamlarını adadıkları insanlık uğruna, insan hakları ve özgürlük peşinde, daha adil bir dünya temelinde mücadele ettiler.

Terörist sayıldılar!

Hapisler, cezalar onları yıldıramadı. Cezaevlerinde, hücrelerde de ürettiler.

Yazdılar gerçekleri tüm çıplaklığıyla, karanlığın gölgesini silmek için.

Nice romanlar, şiirler, öyküler çıktı.

Cezaevi damları bir okuldu ve üretim atölyeleri...

***

Nâzım Hikmet, dört ayrı cezaevinde yüzlerce şiir üretti. Hapisliğin özetini çıkardı dizelerde:

“Mesele esir düşmekte değil/ teslim olmamakta bütün mesele...”

Aziz Nesin “Surname”yi yazdı, İlhan Selçuk “Ziverbey Köşkü”nün harcını kardı.

Kerim Korcan’ın, “Tatar Ramazan - Linç - İdamlıklar” üçlemesi...

“Canım Halet’çiğim” adlı kitabında Nail Çakırhan, koca gözleriyle korkusuz Harbiye Cezaevi kedilerini yazdı:

Orhan Kemal “72. Koğuş”, Kemal Tahir “Kelleci Memet”i çıkarttı.

Can Yücel’inki, “Bir Siyasinin Şiirleri...”

12 Mart’ın zulmü, mektupla örgüt kuran (!) 20’yi aşkın kadın öğretmenin öyküsü Sevgi Soysal’ın kaleminde, “Yıldırım Bölge Kadınlar Koğuşu”nda yansıdı.

***

Ve Bugün... Silivri toplama kampındakilerin kitapları...

Doğu Perinçek’in “Atatürk’ün CHP Programları ve Tüzükleri”, “Türk Ordusu’nun Stratejik Sorunları”, “Gladio ve Ergenekon”, “Ergenekon Savunmaları”.

Ergün Poyraz’ın “Amerika’daki İmam” ve “Takunyalı Führer”i,

“Güzel günler göreceğiz ! İnsanlık onuru faşizmi yenecek! Biz o günler için diri diri gömüldük Silivri toplama kampına” diyen Tuncay Özkan’ın “Danıştay Cinayeti Cumhuriyet’e Saldırı”, “Bir Casusun İftiraları-Tuncay Güney Hakkında Her Şey”, “ Zorbalığın Pençesinde Silivri Günlüğü” ve “Hapiste Yatacak Olana Öğütler”i...

“Sızıntı”da, gizlenen gerçekleri ve Wikileaks’teki ünlü Türkleri anlatan, Barış Pehlivan ve Barış Terkoğlu.

Çetin Doğan’ın “Adını Siz Koyun”u.

Silivri Üçlemesi’ndeki “Zülümhane”de demokrasi tanrısını, yargılamaları, cezaevi gerçeğini, “sürekli kanları akacak ama ölmeyeceklerin” öyküsünü anlatan Mustafa Balbay... “Gülümsemek Direnmektir” kitabıyla hücrede tutulmasına karşın yaşam sevincini, üretme tutkusunu yansıtan Balbay...

***

Ve Soner Yalçın’ın soluksuz okunan kitabı “Samizdat”...

“Mapustaki bir gazetecinin sessiz çığlığını duymanız umuduyla” diye imzalamış yayıncısı.

Günümüzün gerçeklerinin altını çiziyor Yalçın, “Hakikatlere dayanacak gücünüz var mı” sorusuyla...

Türkiye’de düşüncenin, hayatın düşmanı, kötülüğün simgesi olarak görüldüğünü anlatıyor, gazetecilerin sessizliğe mahkûm edilmeye çalışıldığını belirterek.

Ayrıca “düşünen insanın korunağı yoktur” saptaması...

“Ama” diyor, “Benim ülkemde gerçekler de inatçıdır...”

Ne hazindir ki, sevdikleri “Cezaevindesin, durumun zorlaşabilir, davanı etkileyebilir, sana kızıp uzun süre hapiste tutabilirler” diye uyarmış Yalçın’ı.

Ama o, “vicdanı olanlara” yazmış...

Ben kitabın son sayfasına değinmek istiyorum, çünkü insanlık meselesi;

“Sevgili okuyucu, ara sıra yenilmek kaçınılmazdır, gereken yalnızca yenilgilerden daha çok daha çok zafer kazanmaktır. Biz kazanacağız. Bu baskıcı kâbus günleri bir gün sona erecek... Yeter ki insan kalmakta inat ediniz, kazanan hep insan olmuştur çünkü...”

İnsanlık kazansın diye...