Diyarbakır’da 13 şehit verilen terör saldırısı sonrasında Türkiye’yi sıcak günler bekliyor.

İki yıl aradan sonra yeniden ‘Kürt açılımı’ mesajı veren hükümet programının güvenoyu almasından 24 saat sonra gerçekleşen bu saldırı, önümüzdeki dönemde önceliğin yeniden ‘terörle mücadeleye’ kayacağının habercisi sayılmalıdır. Saldırının zamanlaması ve olası sonuçlarıyla ilgili birkaç konuya değinmekte fayda var.

Müzakerelerle \t\teşzamanlı

Bu saldırı ile BDP’nin Meclis boykotu arasında bir ilişki var mı?

Son saldırı ve öncesindeki eylemlerin zamanlaması akla bu soruyu getiriyor. AKP ile BDP arasında boykotun sona ermesi için yapılan görüşmelerden birkaç gün önce Lice’de bir astsubay, bir uzman çavuş ve bir sağlık memuru PKK tarafından kaçırıldı. Dün AKP ile BDP arasında bir uzlaşma olup olmadığı konusunda belirsizliğin sürdüğü saatlarde bu saldırının gerçekleşmesi oldukça dikkat çekici.

BDP Meclis’e \tgelmeli

Bu zamanlama, eğer tesadüf değilse, kamuoyunda BDP’nin siyasi taleplerinin PKK eliyle kabul ettirilmeye çalışıldığı şeklinde bir algı doğmasına neden olabilir. Bu algının doğmaması için BDP yöneticilerinin bu eylemi net bir dille kınamasında fayda var.

Ya da tam tersine PKK, düzenlediği eylemlerle, BDP’yi AKP ile müzakerelerden koparıp Meclis’e girmesini engellemek ve Kürt siyasetinin tek belirleyicisi kalmayı amaçlıyor da olabilir. Hangisi geçerli olursa olsun, bu senaryoları bozmak BDP’nin elinde. Bir an önce yemin ederek Meclis çatısı altına girmelerinde büyük fayda var. Sorunların terörle değil, şiddeti dışlayan siyasetle çözülmesinin en doğru yol olduğu kimsenin aklından çıkmamalıdır.

Örgüt Öcalan’ı \t\tdinlemiyor

Diyarbakır saldırısı PKK’nin ya da içindeki oldukça güçlü bir grubun, İmralı’da hükümlü bulunan Abdullah Öcalan’ın ‘eylemsizlik’ çağrılarına kulak vermediğini bir kez daha ortaya koyan bir eylem. Aslında TSK’nin terörle mücadeleye ilişkin son bir yıllık istatistikleri örgütün bu süreçte hiç de eylemsiz olmadığını kanıtlıyor. Ancak AKP hükümeti, önce 12 Eylül 2010 referandumunu, sonra da 12 Haziran seçimlerini kazanabilmek için alttan alta kanayan ‘terör’ sorununun kamuoyu tarafından hissedilmemesini tercih etti. Başta ana muhalefet partisi CHP olmak üzere, Türk kamuoyunun büyük çoğunluğu, İmralı ile yapılan görüşmelerde sorunların çözümüne doğru mesafe katedildiği yanılsamasına kapılarak hükümeti sorgulamaktan kaçındı. Dünkü saldırı, Türkiye’de bir ‘terör sorunu’ olduğunu bir kez daha hepimize anımsattı.

Denge sağlanmalı

Toplum, Kürt kökenli vatandaşların bireysel hak ve özgürlüklerini genişleten adımları bugüne kadar olgunlukla karşıladı. Ancak sorunun köklü çözümü için terör örgütünün silah bırakma noktasına getirilmesi gerekir. Bu da bir yandan şiddetten uzak duracaklara taleplerini duyurabilecekleri olanaklar yaratırken diğer yandan terörü tercih edenler üzerinde ‘askeri caydırıcılığın’ kararlı biçimde uygulanmasıyla sağlanabilir. Türkiye’de on yıllarca denenen ve başarısız olan yöntem, sorunları sadece askeri metotlarla aşmak yönündeydi. Şimdi ise tahterevallinin dengesi tamamen öbür tarafa kaymış durumda. AKP hükümetleri, bitmeyen darbe paranoyaları nedeniyle, sadece terörle mücadelenin değil dış politikanın da vazgeçilmez enstrümanı sayılan askeri caydırıcılığı önemli ölçüde ihmal ediyor. Bundan sonraki çözüm arayışlarında, hak taleplerinin karşılanmasıyla terörle mücadele arasında sağlanacak denge belirleyici olacaktır.