Bu maç kesinlikle Lazio provası falan değildi. Aykut Hoca’nın da belirttiği gibi şampiyonluk yarışında önemli bir engeldi. 12. adam uzun ceza günlerinden sonra takımıyla bütünleşmenin heyecanı içinde müthiş tempoluydu. Bu tempo ilkyarıda futbolcuları fazlasıyla itti. Orta sahayı kalabalık tutup rakibini her metrekarede bozan baskısı ile F.Bahçe çok etkili oldu ama tek eksik goldü. 25 dakikadan sonra Meireles ve Baroni ileri uca daha yakın oynamaya başlayınca pozisyonlar arttı ama gol noktaları hep cılız kaldı. Tamam 37. dakikada yardımcı Mustafa Sönmez, Sow’un çizgiyi geçen şutunu kaçırdı ama koca 45 dakikada başka net gol pozisyonu yoktu F.Bahçe’nin. Neden mi ?

Bakıyorsunuz ilkyarıya katedilen mesafede Caner 6 bin 124 m. ile lider ama aynı zamanda ‘bal üretemeyen arı’. Bir de sanki âlemin kralıymış gibi oyundan alınınca gösterdiği tavır tam disiplin suçuna girer. Yanına bir de ‘yaratamaz’ Kuyt ve ‘üretemez’ Meireles gelince gol yollarında pas işi sadece Baroni’ye kalıyor. Emre ve Salih olmayınca, işler böyle demek doğru olacak aslında. Sow ile Webo iyice alıştılar birbirlerine. Arkadaşlarından istedikleri topları tek tük alsalar da bunu kabullenmişler artık. “Kendin pişir kendin ye” misali oynuyorlar zaman zaman. Bir cümle de Topuz için. Oynadıkça yararlı oluyor ve Aykut Hoca’nın vazgeçilmezi olmasına az kaldı.

Lazio farklı olacak

Akhisar düşecek olabilir ama pes etmemiş kimliği ile bu lige yakışıyor. Şampiyonluk yarışında olan ve haftalar sonra taraftarı ile bütünleşen Fenerbahçe’ye asla teslim olmadılar. Düşerlerse bu kadro ile güle oynaya geri gelirler.