Ve çark yeniden döndü ve “en bi’ süper ligimizde” ikinci devre başladı. Oysa bugün aynı zamanda Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin, topuyla, tankıyla, uçağıyla sınır-ötesine koşturduğu gün. Haberler korku saçıyor. Olsun, bizim görevimiz “cambaza bak cambaza” demek. Hiçbir şey olmamış gibi futbol konuşalım biz. İnsan hazmedemese de oyuna devam. “Biz hiç yorulmadık, biz hiç yenilmedik desek yalan...”
Teorik olarak vaatkâr bir maçtı bu. İlk yarının flaş ekibi Gözgöz, (hedef uğruna Acıbadem likörü içmeyi bile göze almış başkanlarıyla birlikte) yeniden her şey için umutlanan Sarı - Lacivertlilere konuk olmuş. Ama realite farklı, çünkü maçın kalitesi pek iyi değil. Mücadele sağlam ama oyun yavan.
Gene de farklılıklar var. ‘Kendi için’ oyuncu alamayan Sarı - Lacivertliler, Fernandao’yla ‘kendinde transfer’ yapmış adeta. Yıpratıcı ve güçlüydü Brezilyalı. Aslında bu ‘zinde kuvvet’ görünümü takımın genelinde vardı. Son dakikada gelen galibiyet bunun esbabı mucibesi. Kamp dönemi belli iyi yüklenmişler. Ligin kalanı için önemli bir koz olabilir. Yaratıcılık böyle kötüye gitmezse tabii.
Karşılaşmanın gidişatını değiştiren hamlenin de altını çizelim. Ligin parıldayan yeni teknik adamlarından Tamer Tuna tam zamanında oyuna etki etti. Yeni transfer Poko sahne alır almaz, daha topa ilk dokunduğu anda golü buldu. Hiç beklemiyordu ev sahibi. Yeniden kurulan denge onları yenik duruma düşmüş kadar kötü etkiledi. Valbuena gene imdada koşmak için sahne aldı. Gözgöz buna da iyi direndi aslında. Ama son dakikanın sonunda değişti sahne. Taraftarın artık ıslıklamaya başladığı Dirar’ın ortasında Soldado pek de oyun olarak olumlu olmayan tabloyu toz pembe yaptı.
Kazandı F.Bahçe. Şampiyonluk yarışının güzel oyun denizinden değil, üç puan tarlasından geçtiği mantığıyla hareket ediyorlar şu anda. Ama farkındalar mı bilmiyorum, puanlar gelmeyince bu sefer bozkırın çoraklığına düşebilirler. Son dakikadaki gole dek artan homurtulara aman dikkat.