Beş yıl olmuş Erdal İnönü aramızdan ayrılalı…

Zihninin ve yüreğinin her zerresiyle demokrasiyi özümlemiş bir insandı…

“Bir politikacıydı” demiyorum, çünkü o, her şeyden önce insandı:

Demokrat bir insan!

Siyasete yepyeni bir üslup, espri ve yeni açılımlar getirmişti…

Sosyal Demokrat Parti ile Halkçı Parti’yi, sevgili Aydın Güven Gürkan’ın da desteğiyle birleştirmiş, SHP’yi kurmuş ve iktidara taşımıştı.

1991 seçimlerinde Kürt kökenli politikacılara SHP listesinde yer vermiş, Batı illerinde oy kaybetme bahasına onları Meclis’e taşımıştı.

Bu eyleminin sonuçsuz kalması ve o milletvekillerinin kendisine verdiği sözü tutmaması üzerine büyük bir düş kırıklığı yaşamış, ama sıra dokunulmazlıklarının kaldırılmasına gelince, karşı oy vermekte bir an bile tereddüt etmemişti.

Çünkü o demokrat bir insan, demokrat bir politikacıydı…

Başta Kürt sorunu olmak kaydıyla, ülkenin bütün sorunlarının Meclis çatısı altında çözülmesi gerektiğine inanıyordu.

Onun açtığı yol, Kürt ve Türk politikacılar tarafından izlenseydi şimdiye kadar sorun çoktan çözüm yoluna girmiş olurdu!

***

Perşembe günü Milliyet’te Can Dündar, çok güzel bir yazı yazdı.

Erdal İnönü’yle yapılmış söyleşi kitabı “Anka Kuşu”nun yeni baskısını, sevgili Sevinç İnönü’ye götürmüş…

Bu yazıdan bazı satırbaşlarını size aktarmak istiyorum:

“Erdal İnönü’nün ‘Benden sonra müze olsun’ dediği yalısına icra geldi…

Vefatından sonraki 5 yıla bakıldığında, ‘yalı davası’nın tek örnek olmadığını, Erdal İnönü adının pek çok alanda ihmal edildiğini, adeta unutturulmak istendiğini görüyoruz.

Kurucusu olduğu özerk Türkiye Bilimler Akademisi (TÜBA), geçen yıl bir kararname ile hükümet kontrolüne alındı. Akademisyenler, bu müdahaleye isyan edip ayrıldı. Sevinç Hanım’ın tabiriyle ‘Erdal İnönü’nün bilimsel mirası’ da elden gitti…

En son çalışmalarını yaptığı Feza Gürsey Enstitüsü, Gebze’de ilgisiz bir enstitüye bağlanarak kapatıldı. Oradaki ekip dağıldı. Sevinç İnönü, eşinin odasını gidip bizzat topladı, kitaplarını, notlarını, plaketlerini kolilere doldurup eve taşıdı…

Sevinç Hanım, evdeki deponun su basma tehlikesi ve yer sıkıntısı nedeniyle bu arşivi kolilere koyup Maltepe’de kiraladığı bir depoya kaldırdı. Arşiv şimdi orada, vakit ayırıp ilgilenecek bir gönüllü bekliyor.

Ya rektörlüğünü yaptığı Orta Doğu Teknik Üniversitesi?

Yıllarını verdiği Boğaziçi Üniversitesi?

‘Beni en çok onlar hayal kırıklığına uğrattı’ diyor Sevinç İnönü; ‘Bu iki üniversitede de Erdal’ın çok emeği var. Özellikle ODTÜ’nün kuruluşunda, temel bilimlerin altın çağını yaşamasında, Erdal’la arkadaşlarının büyük katkısı oldu.

İlk yıl bir anma yaptılar, ondan sonra ilgilenmediler, vefasız davrandılar maalesef. Ama bu, o kurumlara özgü değil. Maalesef Türkiye genelinde bir hafıza kaybı ve vefasızlık var.’

‘Bu manzara karşısında kırgın mısınız’ diye sordum:

‘Kimseye kırgın değilim’ dedi Sevinç Hanım: ‘Erdal’la çok yakın çalıştıkları halde ölümünden sonra hiç aramayan, onu unutmuş görünen arkadaşları var, ama çok yakından ilgilenenler de var. Hepsine benden selam olsun.’...”

***

Ne kadar çabalanırsa çabalansın, Erdal İnönü’yü unutturmaya kimsenin gücü yetmeyecektir…

Onun o yumuşak ve esprili ama kararlı politikacı kimliği, gerçek bilim adamı kişiliği ve dostluğu, insanlığı…

Bilime, politikaya yaptığı katkılar…

Hiçbir zaman unutulamaz!

Kültür Üniversitesi, 5 yıldır şubat ayında “Erdal İnönü günü” başlığıyla konferanslar düzenliyor.

Bugün, kurucusu olduğu TÜSES Vakfı, Dedeman Oteli’nde saat 14’te, “SHP’nin Kürt Açılımından Bugüne Kürt Sorunu ve Çözüm Arayışları” başlıklı bir panelle onu ve yaptıklarının bir bölümünü anacak.

Anısı önünde saygıyla ve özlemle eğiliyor, sevgili eşi Sevinç İnönü’ye sabır diliyorum!