Euroleague’de normal sezonun sonuna yaklaşıyoruz. Son düzlüğe girildi. Takımların 6’şar maçları kaldı. Geçen yılın formatı korundu. Normal sezonu ilk 6’da bitiren takımlar çeyrek finale doğrudan katılacak. 7., 8., 9. ve 10. takımlar aralarında baraj maçı oynayacak; 7. ve 8. sırayı alıp çeyrek finale kalacak. İlk 6 dedik ama ilk 4’e girmek ve saha avantajını almak da bu kadar güç dengesinin yakın olduğu bir ligde çok önemli olacak.
Ben ve takip ettiğim yabancı medya, üç takımın ilk dörtte olacağına neredeyse kesin gözüyle bakıyor. Bunlar Olympiakos, Fenerbahçe Beko ve Panathinaikos. Aralarındaki sıralama değişebilir ama bence ilk üç değişmez. Monaco kareyi tamamlamak için biraz avantajlı gibi ama Bayern, Kızılyıldız, Paris ve hatta Partizan’ın bile şansı var. Etti mi size 8 takım! Diğer temsilcimiz Anadolu Efes’in baraj maçlarına kalma işi zor ama imkânsız değil. Onların fikstürü biraz enteresan. Kalan 6 maçlarının 3’ü deplasmanda ve sıralamada üstünde yer alan takımlarla. Bunlar Bayern, Partizan ve Kızılyıldız. İçerideki üç maç ise Play-Off iddiası olmayan takımlarla. Efes sahasında hata yapmaz diye düşünüyorum. Ama en azından baraj maçlarına kalabilmek için bir, belki de iki deplasman galibiyeti gerekecek gibi gözüküyor.
Kendine pozisyon yaratan bir oyuncu eksikliği çeken Fenerbahçe Beko nokta atışı çok akıllı bir transfer yaptı ve McCollum’u kadrosuna kattı. Uzun solukta (Dörtlü Final) tek eksiklikleri çember altında olacak. Sertaç’a büyük iş düşecek gibi. Buna karşılık Anadolu Efes bir türlü takım kimyasını oturtamadı. Hâlbuki kadroda bir eksik yok. Oyun karakterleri ve prensipleri nedir acaba diye kendime sormadan edemiyorum! Bir diğer problemleri de süre paylaşımı yüzünden oyuncuların ritimlerini bulamamaları. Bence yapmaları gereken rotasyonu daraltıp kalan maçları oynamaları. Geniş kadrolar bazen koçlara sorun çıkarır. Bu Efes’te de gözüktü. Artık bir karar verip daha fazla süre alacak oyuncuları belirleyip, hiyerarşiyi kurmaktan başka çareleri yok.
