AKP’nin iktidarı ile Türkiye’nin dış politikasında önemli ve radikal değişiklikler adım adım uygulanmaya başlandı.
Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş felsefesi ve çağdaş demokratik kurallara aykırı, süregelen iç gelişmeler doğrudan doğruya dış politikaya da yansıdı.
AKP iktidarı temel felsefesini her şeye rağmen iktidarda kalma çizgisine yerleştirdiği için getirilen uygulamalar ulusal çıkarlarla çatışıyordu. Bu da normal olarak çağdaş uygar ülkelerin, ülke ulusal çıkarlarıyla dış politikayı bütünleştirmelerine karşılık bizde bir zıtlaşma olagelmektedir. AKP iktidarının iktidar felsefesini siyasal İslama oturtmasından kaynaklanmaktadır.
Özgün olarak AKP-Amerika ve AKP-Arap ülkeleri iktidarın dış politika tercihinde en ön sırada yer almaktadır. AKP-Amerika ilişkileri Türkiye-ABD ilişkilerinin bugüne kadar NATO içinde ve dışında getirildiği tek yanlı düzenlemelerle iktidarı ABD güdümüne sürüklemektedir. Öte yandan AKP’nin Arap ülkelerini tercih etmesinde doğal olarak siyasal İslam seçeneği belirleyici faktör olmaktadır.
Ancak siyasal İslam şemsiyesi altındaki tercihlerde AKP’nin kendi seçtiği siyasal İslamcı grupları farklılıkların ortaya çıkmasına neden olmuştur.
Bu seçenek de ayrıca ABD’nin yandaşı olan Arap ülkeleri tercih edilmektedir.
Körfez’deki son birkaç yıl içinde ortaya çıkan Amerikancı ve İsrailci yeni farklılıklar, Ankara’nın da tercihlerini etkilemiştir. Birkaç yıl öncesinde can düşmanı olan kimi Arap ülkeleri bir anda can dostu ülkeler haline gelebilmiştir.
SİYASAL İSLAM VE ARAP-AMERİKA-TÜRKİYE ÜÇGENİ
Siyasal İslamın bu coğrafyada ağırlıklı olarak ABD ve İngiltere tarafından güdülmüş olması bu üçgeni AKP için vazgeçilmez hale getirmiştir. AKP’nin bu üçgen içinden çıkma olasılığı yoktur. Çünkü bu üçgen sayesinde iktidara gelebilmiş ve özellikle dış mali ilişkilerde bu ülkelerle kaynak bağımlılığı içine girmiştir. Geleceğini güvence altına alacak mali kaynakların bu ülkelerde topladığını görüyoruz.
