Trabzon’da yaşayan 4 gerçek efsane vardır. Şamil Ekinci, Ahmet Suat Özyazıcı, Özkan Sümer ve Şenol Güneş... Türk futbolunda Anadolu devriminin mimarlarıdır. Tanrı’nın bir lütfudur da Trabzon’a... Bu isimleri tartışmak abesle iştigaldir...
Ancak son yıllarda yaşanan kültür erozyonu, korkunç boyutlara ulaştı... Doğruyla yanlış birbirine karıştı... Eskiden bütün gücünü rakiplere yönelterek şampiyon olan bir Trabzon vardı. Şimdi başarı açlığını kendi insanlarını yiyerek yok eden bir Trabzon var. Bu yolun sonu karanlık... Şenol Güneş; Trabzon’da istifa etmedi, kovuldu.
İsteyerek değil, ağlayarak koparıldı. Ve kent, adam gibi arkasında durmadı. Yani demem o ki satan Güneş değil Trabzon...
Böyle olduğu halde ona “Trabzon’u sattın” diyecek kadar ileri gitmek bir akıl sağlıksızlığı belirtisidir... Maça gelince...
İlk yarı dengeli bir oyun vardı. Ancak pozisyon zenginliği Beşiktaş’taydı. 5 net pozisyon yakaladı. 2’si Hubocan ve Pereira’nın kaptırdığı toptan... Diğer 2’si ise ağır Trabzon defansı arasına atılan derinlemesine toplardan... Ki Siyah- Beyazlılar açısından rakibin en zayıf noktası burasıydı. Kucka - Okay - Sosa 3’lüsünün savunmaya yardım etmemesi, bu zaafı net bir şekilde ortaya çıkardı. Yakalanan pozisyonlar, Trabzon gibi bir deplasman için yeterliydi. Ancak Talisca, Babel ve Vagner Love gibi usta ayaklar, son vuruşlarda beceriksizdi. Rıza Çalımbay, 60. dakikadan sonra rakibininin yorulacağını hesaplamış olacak ki 2 değişiklik birden yaptı.
Ancak etkili olan Negredo- Vagner değişikliğiydi. Bu oyuncu, maçın gidişatını değiştirdi. Trabzon savunması Negrodo-Babel paslaşmasını izleyince golü bulan Beşiktaş oldu. Bu gol Trabzon’un gardını düşürdü. Hemen ardından Babel- Negredo işbirliğinden 2. gol geldi. Maçı bitirdi...