Sanki Trabzonspor Fenerbahçe maçı değil.

Yarı final maçı hiç değil. Garip bir maç. Temposuz. Baskısız. Ruhsuz. Gerginlikten uzak. Sıradan bir hazırlık maçı...

Trabzonspor çok geniş alana yayılmış. Bloklar birbirinden kopuk. Topu kazandığında paslaşamayacak, kaybettiğinde kazanamayacak uzaklikta.

Sarı Lacivertliler ise sabırlı. Bekleme yapıyor. Ayağa paslarla zamana oynuyor.

Pas yapan Fenerbahçe, topun peşinden koşan ve yorulan Trabzonspor.

Antrenmanda yaptığımız küçük saha oyununa benzeyen bir maç.

Amaç gol atmak değil. Bir grup pas yapıyor. Dığer grup top kazanmaya çalışıyor. İşte böyle bir maç. Maçtan kalan her şeye benzeyen...

Hadi Fenerbahçeyi anlarım. Deplasmanda. Evine avantajlı bir skorla dönmek istiyor. Işi ağırdan almak ısteyebilir.

Fenerbahçe ikram etmediği sürece Karadeniz ekibinin gol bulması zordu.

Nitekim öyle de oldu.

İkinci yarının başında Şörloth'la gelen gol maçın ruhuna uygundu. 

Tolga, Gustavo ve Jailson'un zincirleme hatası golü doğurdu.

Zaten bu sezon Jailson'un yaptığı hataların bedeli ağır oldu.

Ligden sonra kupada da Fenerbahçe'ye darbeyi vurdu.

Gol Trabzonspor'u biraz olsun canlandırdı.

Yarı alanına çekildi. Hızlı hücumla gol aradı. Bunda da başarılı oldu...

Fenerbahçe ise en azından bir gol dedi. Çok çabaladı. İsla ile de çok yaklaştı. Ancak Da Costa, Erce'yi geçen topta mükemmel kademeye girdi. Ozan Tufan ve Mehmet Ekici'nin ikinci bloktan attığı şutlar da sonuç vermedi.

Sarı Lacivertliler aradığı golü son bölümde Muriç'le buldu. İstanbula avantajlı bir skorla döndü...