Maça anlam yükleyen sadece zirve hesabı değildi elbette. Trabzonspor’un son yıllarda rakibini yenememesi ve 2011’den beri devam eden husumet de maça farklı bir anlam yüklüyordu kendi adına. Aynı şekilde Aziz Yıldırım’ın da yıllar sonra Trabzon’a gelmesi, karşılaşmaya ne kadar önem verdiğini gösteriyor; maçı izlemese de... Hesaplar fazla olunca tedbirler daha fazla oluyor. Tedbirler fazla olunca da futbol ikinci planda kalıyor... F.Bahçe rakibine oranla maça daha iyi başladı. Ancak bu iyi olma, oyunun kontrolünü elinde bulundurmanın dışına çıkmadı. 2. bloktan atılan şutlar etkisizdi. En iyi yaptıkları iş, Karadeniz ekibine adım attırmamak oldu. Oynayacak alan, topu kullanacak zaman bırakmadı. Bu da Trabzonspor’un çok pas hatası yapmasına neden oldu. Bordo - Mavililer hücumda hiç organize olamadı, pas yapamadı. Pozisyonlarda da eşitlik vardı. Kucka vuramadı Onur çıkardı, devre futbolsuz bitti. 2. yarının başında ilk hamle Sosa’yla Rıza Çalımbay’dan geldi. Bu değişiklik rolleri değiştirdi. Hamle üstünlüğü Trabzonspor’a geçti. Abdülkadir’in Burak’a adrese teslim ortasıyla da 1-0’ı buldu. Bu gol Aykut Kocaman’a Valbuena hamlesini yaptırdı. F.Bahçe risk aldı, Trabzonspor beklemeye geçti. Maç tempo kazandı. Kıran kırana ikili mücedele yaşandı. Topun iki kale arasında gidip gelmesi heyecanı artırdı. Trabzon, 2. bölümde daha kolay fırsat yakaladı. Burak’la maçı koparma şansı da buldular ancak değerlendiremedi. Duran toptan golü yiyince de beraberliğe razı oldular.