Futbolda iyi oyun başka bir şey.

Gol atmak başka bir şey.

Trabzonspor şampiyon takım gibi oynamıyor.

Ancak doludizgin şampiyonluğa koşuyor.

Bunda da en büyük faktör atanla tutanın çok iyi olması.

Şörloth atıyor, Uğurcan kurtarıyor, Bordo Mavililer kazanıyor.

Tabi Sosa ve Ndiaye'nin de hakkını vermek lazım. İkisi de büyük katkı yapıyor.

"Tabi bu futbolla nereye kadar gider?" diye soranlar olabilir.

22. haftaya kadar geldiyse, 34. haftaya kadar gidebilir.

Şunun şurasında 12 hafta kaldı. Geri sayım başladı.

Böylesine önemli bir karşılaşmaya 1-0 önde başlamak elbette çok büyük avantaj. Trabzonspor bu avantajla başladı maça. Caner Osmanpaşa'nın kendi kalesine attığı golle de hiç ummadığı anda farkı ikiye çıkardı. Zaman zaman zorlansa da elde ettiği skoru 90 dakinanın bitimin3 kadar korumasını bildi.

Trabzonspor'un en zayıf tarafı orta alanın dirençsiz oluşu. Bu alanda oyunu tutamıyor. Özellikle ilk yarı öne geçiyor. Ne var ki ikinci yarılar zorlanıyor.

Sosa, Ndiaye ve Obi Mikel aynı tip oyuncular.

Top Trabzonspor'dayken iyi.

Ancak top rakipteyken sıkıntı.

Orta alanı çok rahat geçiyorlar.

Nitekim Sivas ikinci yarıda tüm hatlarıyla rakibinin üzerine gitti.

Elini kolunu sallayarak orta alanı geçti.

Bir çok fırsat yakaladı.

Farkı bire indiren golü daha erken atmış olsalar maçın seyri değişebilirdi.

Her şeye rağmen Trabzonspor altın değerinde 3 puanı aldı.

Liderlik koltuğuna bileğinin hakkıyla oturdu.