Öze dönüş(!) adı altında plansız kadro yapılanması ve sakatlıklar Trabzonspor’un içini boşalttı. Birbirini tamamlayamayan çok dengesiz bir kadroyla çıkıldı sahaya. Kamil Ahmet, Amiri, Hüseyin ve Hosseini’den kurulu savunma bloku bırakın Süper Lig’i, 1. Lig’de bile iş yapmaz. Bordo-Mavililerin bu kadar çok pozisyon verdiği bir maçı hatırlamıyorum. Dong, Feghouli, Belhanda ve N’Diaye’den kurulu orta alan maç boyunca oyunun kontrolü elinde tuttu. Yusuf, Toure ve Abdülkadir bu alanda yetersiz kaldı. Takım savunmasına yeterli katkı yapılamayınca defansa çok yük bindi. Bordo-Mavililerin ilerisi Taksim, gerisi Şişhane. Top Nwakaeme, Ekuban, Rodallega ve Abdülkadir’le buluşunca rakip kalede, top G.Saraylı forvet oyuncularıyla buluşunca kendi kalesinde tehlike yaşadı. Marcao’nun kademe hatasıyla gölü bulan Karadeniz ekibi için maçın kırılma anı ilk yarının son dakikasında Nwakaeme’nin yüzde 100’lük golü atamaması ve soyunma odasına beraberliği yakalayarak gidememesiydi. Nitekim ikinci yarının başında Belhanda’yla gelen ikinci gol maçın da gidişatını belirledi. Ekuban’ın ayağına basıldığı pozisyonda VAR’dan penaltı çıksa belki maça tutunacaklardı.