\n

“Bahar gelince ben...” Manavda ilk kırmızı müjdeyi gördüm, “Erkencisin” dedim, sonra da küstürdüm mü acaba diye gönlünü almak için “İyi ki erkenden çıkmışsın” dedim: “Bak bayrama da yetiştin!” Gülümsedi mi yoksa bana mı öyle geldi, bilemedim. Kırmızı ya, gülümseme gibidir. Sonsuz bir şölenin kapılarını o kırmızı gülümsemesiyle açacak gibidir. Yeni bir dünyanın kapılarını, özgürlüğün, aşkın ve bunları söyleyince kendini bazen kırmızı bir müjde gibi erkenden ortaya atan, bazen de âşıklarını beklemekten solduran, öldüren ve geç kalmak bir yana hiç gelmeyen, yoksa hiç gelmeyecek mi, devrimin de kapılarını açacak gibidir... Diye bahar gelince ben, kırmızı bir gülüş görünce ben, yaşına başına bakmadan yeniden umutlanan ben ve Terzi Fikri’miz gibi hâlâ devrim fikriyle yaşayan ben, böyle her şeyi hayra yoran ben, onu da devrime yoran ben, şimdi çilek bu bahar erkenci, acaba devrim yakında mı diye erkenden uykulara giderim. Kendisini değilse bile rüyasını görmek için devrimin. \n

Bir de baktım, bahçeden komşumuz apartmanın mor salkımı tepeden tırnağa uzun bir yol olmuş, daha da gidiyor, acaba düşlerimize kadar tırmanır mı, tırmanıp da “Ben geldim, kırmızının kardeşiyim, o kırmızı bir gülüşken ben de mor bir isyanım, beni de düşlerinize sayın!” dese ne güzel olurdu diye bir yol da ordan heveslendim, dedim ki bahçeyi hiç bu kadar morla sarmaş dolaş görmemiştim, ilktir, hayırdır, düştür. \n

“Gelen her güzle önümüzdeki duvar biraz daha yükselirdi. Zaman zaman aramızdan birileri çıkardı. Ozan, soytarı, bilge ya da çılgın. Yüreklerindeki ölü ozanın sesini bastıramaz ve ‘Bahar isyancıdır’ diye bağırırlardı. ‘Güz yasalarına boyun eğmeyeceğiz. Aşacağız duvarlarını geleceğin. Biz çok eski ve çok genç bir halkız. Kimse durduramaz ırmağını zamanın.’” Baharın ozanı Onat Kutlar önce “Bahar İsyancıdır” dedi, sonra da o çağrıya uyanların gözleri, yürekleri için de şunu diledi: “Yeter ki Kararmasın.” Kim katılmaz, karardıkça, karanlıkta kaldıkça, aydınlık için, birbirimizi yüreklendirmek, yalnız değiliz demek için, en çok da düşlerimiz için diliyoruz bunu.\n

Kırmızı bir açılış yapar bahar, ardından morlar, yeşiller, maviler, sarılar ve komşuları, akrabaları, arkadaşları, yoldaşları bir gökkuşağı gibi renklendirirler Mayıs’ın göğünü, gününü ve yüzünü. Ama Mayıs’ın 1’i kırmızıdır. 2’si mavi olsun, 3’ü mor, 4’ü sarı, 5’ini 6’sına bağlayan gece eskiden Hıdrellez’di, işte gökkuşağı tam orada, o anda çıkardı ve karmakarış mı olurduk bakışgörüş mü, sarmaşdolaş mı, olurduk işte. O gün gözyaşlarının renkli aktığı söylenir, eh bu da insanların gökkuşağına bakıp sevinçten ve mutluluktan ağladığına, gözyaşlarının da bu yüzden renkli olduğuna delildir. \n

Sonra Ece Ayhan’ın “Yort Savul” şiirindeki dizesiyle “tarihe ağarken üç ağır yıldız”, yani Deniz, Yusuf ve Hüseyin adlı üç fidan, biz bunu unutmayız, çocuklarımız da bunu unutmayacak, insan bunu unutmaz, o “uzun gecenin üç ecesi” oldular. Ece Ayhan, Pir Sultan Abdal’ın kızkardeşinin “Ecemi astılar kanlı Sıvas’ta” dediğini yazar, Ece, Anadolu’da “ağabey” anlamına da kullanılır. Üç fidana kıydıkları o geceden beri ben de bilemedim gecenin rengini. Gözyaşlarımızsa “Kanlı yaş akıttım baharda güzde” dediği gibi oldu türkünün. \n

Bahar ya, bir de Mayıs, yani Mayıs’ın 1’i yarın, renkli başladı yazı renkli bitsin istedim. Ahmet Haşim üstadımızın “Bahar bizzat çingenedir” dediği unutulur mu, unutulmaz, “çingene de bizzat kırmızı”dır, öyleyse başka ne unutulmaz bu allı şallı günde, elbette Nâzım Hikmet: “Ve elbette ki sevgilim, elbet, / Dolaşacaktır elini kolunu sallaya sallaya, / Dolaşacaktır en şanlı elbisesiyle: işçi tulumuyla / Bu güzelim memlekette hürriyet!”\n

Muhafazakârlığın manifestosunu yayımladıkları bugünlerde, baharın her rengiyle bir gökkuşağı oluşturmak, doğanın, hayatın ve sanatın manifestoya gereksinimi olmadığını göstermek ve insanın, hayvanın, bitkinin birlikte, eşitlik içinde, özgürce yaşayacakları bir hayat ve tabiat için yarın 1 Mayıs. Sosyalizm düşünü ve özlemini bir kez daha paylaşacağımız evvelbahar, evvelbayram. Kutlu olsun.\n

\n\n