Köşeden Köşeye...

İçinde köşe geçen çok şiir, roman var, Salah Birsel’in “Dört Köşeli Üçgen”i, Sezai Karakoç’un “Saçlarını kimler için bölük bölük yapmışsın/ saçlarını ruhumun evliyalarınca örülen” dizeleriyle başlayan “Köşe” şiiri. Üçüncü bölümü de “Sen geldin benim deli köşemde durdun” dizesiyle başlayan, olağanüstü bir şiirdir. Bir köşe seçkisi yapmaya kalksak, herhalde başka köşeleri de ödünç almamız gerekir. Memlekete köşe yetmez, “köşe” olanlardan tutun, köşeli ve bölmeli kafalara, köşeye sıkıştırmaya yemin etmişlerden kenarından köşesinden nemalanmaya çalışanlara, neredeyse hepimizin iyi günlerde kötü günlerde gerekir diye bulundurduğu bir köşesi var. Orhan Gencebay’ın bu konuda “kıssadan hisseli” bir şarkısını duymadım, kendisinden bağışlanmamızı dileyerek, “Köşesiz kul olmaz/ köşemle sev beni” dersek, umarım bir “hata” yapmış olmayız. Ne yana dönsek bir köşeye çarpıyoruz, yok canım, taşın gelip bize çarpması şart değil, memlekette bunca köşe varken, bizim gidip kafamızı çarpmamız daha olası. Olası olası da köşe olası. Öyleyse kendimize köşelerden köşe beğenmeye bile gerek yok. İşte burnunun dikine gidenler için Suriye köşesi. Lisede coğrafya sınavında haritasını çizerken, şehirlerini “uyaklı” olarak ezberlediğim ülke: “Şam, Hama, Humus, Lazkiye, Manyas, Tartus, yukarda da Halep var.” O olmazsa Arap “Baharı”, sonbahar olacak kaygısıyla mı ne, “güzel ve yalnız ülkem”de de bir telaş, pürtelaş! Kendi halinde gidenler için, aman dikkat, dank! Alevi köşesi. Son yıllarda dini konulardan yargıya, Suriye’den demokrasiye, siyasete kadar her şey Sünni - Alevi ekseninde ya da ikileminde konuşulur, yazılır oldu. Böylece ne gideceği ne de özlediği başka bir ülkesi olan Alevilere ufak ufak “İthaka”nın yolu gösterilmeye başlandı. Bu kadar Aleviyi nereye göndereceksiniz, hani eskiden olsa Suriye’ye filan giderdik de, şimdi gidecek yerimiz de kalmadı! “Arap Baharı” Anadolu Aleviliği için “Alevi Sonbaharı” mı olacak yoksa? Gezip görerek gidenler içinse gazete köşeleri var! Aman onlarla çarpışmamak için yolunuzu değiştirin! Kendinizi birdenbire şişkin mi şişkin “ego”ların, pişkin mi pişkin “muhteris”lerin ortasında bulursunuz. O yapışkan dillerinden, suçlayıcı cümlelerinden, iliştirilmiş fikirlerinden ve savaş çığırtkanlığı için açtıkları ağızlarından nasibinizi alırsınız! Derken, küt, kuyunun, yanlış söyledim, köşenin dibine gelmişiz!