\n\n\n

Sağır bir günün ortasında, dilsiz saatlerin başındaydık belki... Belki söylencelerin tam ortasında Cevat Şakir’i dinliyorduk.

Hüzün ve tutku iç içeydi...

O gece yıldızların altında Daidalos’un iki ortağı Ünal Karakaş ve Bülent Karakaş’la geçmiş zaman mevsimlerini konuşuyorduk.

Genç bir kız, kemanıyla Mozart’ın bir yapıtını çalıyordu...

Sanırım üç yıl önceydi...

Mimar Ünal Karakaş, bin bir emekle Taylıeli’ne o güzel yapıyı nasıl yapmıştı?

Bir mimarlık şaheserini o zaman anladım, Ünal’ı dinlerken...

Tüm Türkiye’nin yapılarının öyle olmasını istedim...

Zamanın genişliğinde fora edilen o sevinçler, çekilen acılar, yaşam ve tutku...

Gözyaşlarında bir iz... Aydan bir şafak... Cana yakın bir gece...

Küçük teneke fenerler sanki Daidalos’un çatısında titriyordu...

Galataport’un, bankaların satıldığı, limanların özelleştirildiği bir Türkiye’de güzel şeyler de oluyordu...

Yorgo Seferis’in dizelerini anımsamıştım o gece....

Üç güvercin, alın yazımızı çiziyordu ışıkta.

***

Zamanı nasıl yakalar insan? Ölüm nedir? Sevgiyi nasıl çoğaltabiliriz?

Bu sorulara bile yanıt vermedim...

Sustum...

Ulucanlar Cezaevi geldi aklıma, nice ölümler kıyımlar...

12 Eylül günleri... Günde on kez İstiklal Marşı okutan, on kez “Türk’üm, doğruyum, çalışkanım” dedirten astsubay...

Ben bunları Balçiçek’in programını izlerken düşündüm...

Robert Desnos’un bir tümcesi geldi aklıma yazımı yazarken:

“Sen varsın, beklediğim feda edilmiş son gecede...”

Feda edilmiş salt geceler miydi?

Nice arkadaşımızı feda etmiş, nice ölümler görmüştük biz...

Baskılar!

Yıldırmalar!

YSK ve ÖSYM’de yaşananlardan sonra şimdi sıra internete geldi...

Baskıcı rejimlerin özelliğidir erişim yasağı koymak...

Benim kuşağım hep yasaklarla büyüdü...

Ve 2011 Türkiyesi’nde yine yasaklar başladı...

Mehmet Aksoy’un Kars’taki “İnsanlık Anıtı”na karşı Başbakan’ın o sözleri unutulacak gibi değildi:

“Kaldırın bu ucubeyi oradan!”

Baskıcı rejimler hep tepeden bakarlar... Kenan Evren de öyle bakıyordu...

İlk işi Türk Dil ve Tarih Kurumu’nu kapatıp mallarına el koymak oldu.

Şimdilerde ise “darbecilerden hesap soracağız” derken, Ahmet Şık, yazılmamış kitabı “bomba” olarak görüldüğünden Silivri’de...

Alın size demokrasi ve özgürlük...

Tepe tepe kullanın...

***

Özgürlüklerin giderek budandığı bir ülkede yaşıyoruz artık...

Bunun farkındayız...

Neredeyse üç yıl önce Daidalos’ta uzun uzun konuşmuştuk Bülent, Ünal ve Serdar Kızık’la...

Ben Burhaniye’nin dibindeki Taylıeli köyünü çok seviyorum... Oradaki gençleri... Hele hele köy kahvesinde maç izlemeyi...

Tüm köylerimiz böyle olmalı...

Uyanık...

Olup bitenleri izleyen...

Siz bu yazımı okurken ben yollarda olacağım... Belki Köyceğiz’de göl kıyısında ya da Datça’da Mesudiye’de...

Sancılı bir toplum ne düşünüyor seçimler hakkında?

Azgelişmişlik ve demokrasi...

İnternete uygulanan sansür!

Salt gençler konuşuyor, kimsenin umrunda değil.

Bir ülkede gazeteciler tutuklanıyorsa, bini aşan gazeteci yargılanıyorsa Orhan Erinç gibi sormak lazım:

“Bu nasıl basın özgürlüğü söyler misiniz?”

***

Bakın Taylıeli’nden girdik, Datça’dan, Köyceğiz’den çıktık...

Yazıma, Orhan Erinç’in sözleriyle noktayı koyayım:

“Yargılanan ve tutuklanan gazeteciler gündeme geldiğinde ‘Yargı görevini yapıyor’ söylencesinin ardına sığınıp topu yargının üzerine atmak, artık inandırıcı gelmiyor.”

Elbet gelmiyor...

İktidarlar yasaları değiştirmiyor... Basın ve ifade özgürlüğünü önemsemiyor...

Bunun adına azgelişmişlik denmez de ne denir?

\n\n