Tanrı Ol’un yeryüzündeki gölgesi, tek sözcüsü, gayri meşru oğlu, noter tasdikli ve imza yetkili vekili, Yol Partisi peygamberi; kurtların da kuzuların da Ulu Çoban’ı Muktedir Makropiç’in Mikronezya’ya kaç yıldır hükmettiği unutulmuştu, bilinmiyordu...

Ama her yılın belirsiz bir günü, istibdatın ilelebet payidarlığı sonsuzluk simgesi eşliğinde 

“∞ Bayramı” olarak kutlanıyordu. Yozdaş yoldaşların Muktedir’in gözüne girmek için kesenin ağzını açtığı bu bayramlarda yoksullara “borsch (borç okuyunuz) çorbası” dağıtılır; Yolcuların tanrısı Ol’a da kemikleri ahaliye, eti Betonit Saray’a sunulacak kurbanlar kesilirdi.

İşte böyle bir bayram günü, mümin yoldaşlar Yol Geçen Mabedi’ne toplanmış “Ol’a selam, Yol’a devam” ayini yaparken eli satırlı bir adam içeri daldı ve “İmanlı bir Yolcu arıyorum!” diye haykırdı. 

Satırın meşum görüntüsü, cemaati ürkütmüştü. Kısa bir sessizlikten sonra yaşlı bir Yolcu ayağa kalktı, “Ben müminim” deyip satırlı adamı izledi.

Dışarı çıktıklarında, satırlı Yolcu mabedin önüne topladığı sığır sürüsünü gösterdi: “Yoldaş ben bunları kurban edeceğim de nasıl keseceğimi bilmiyorum, yardım eder misin?”

Yaşlı Yolcu, epeyce bir kurban kestikten sonra genç yoldaşına, “Ben yoruldum, başkasını çağır!” dedi.

Beceriksiz kasap yoldaş, bu kez elinde kana bulanmış satırla mabede dönüp: “Aranızdan mümin bir Yolcu daha gelsin!” diye bağırdı.

Kanlı satırı gören cemaatin ödü kopmuştu. Herkes suspus olup ayini yöneten rahibe baktı.

Rahip, titrek bir sesle çıkıştı: “Ne bakıyorsunuz? Birkaç dua okuduk diye hemen Yolcu mu olduk?”