BÜYÜKLERİMİZ, gençlerimizin “kızlı erkekli” yurtlarla evlerde neler yaptıklarını merak etmek yerine ortaöğretim sonrasında nasıl yetiştirildiklerini, nerede nasıl okuduklarını, hemen önlerindeki geleceğe hangi yoldan hazırlandıklarını merak etseler daha iyi olmaz mı?

Yükseköğretimde neler olmaktadır? Devlet üniversiteleriyle vakıf üniversitelerinde durum nedir? Ülkenin her yerine yüzü aşkın üniversite açma politikası ne gibi sonuçlar vermiştir? YÖK sistemi nasıl işlemektedir? Üniversiteler gerçekten özerk mi? Özerklik nasıl anlaşılmakta ve uygulanmaktadır? Üniversitelerarası Kurul hâlâ var mı; nerede, ne zaman, ne yapmaktadır?
Birçok ailenin öğrencilere tavsiye ettiği gibi İngilizce öğretimli fakülteleri seçtirtmek, hem diploma alıp hem de yabancı dil öğrenme açgözlülüğü değil midir? Bu Tarzanca yola sapmaktansa, doğru dürüst bir yabancı dil öğretimini öğrencilere ayrıca vermek doğru olmaz mı? Yoksa iki kuş da sakat doğmuş olmayacak mıdır?

Bunlara benzer daha bir yığın soru ki, onları sorup doğru dürüst yanıtlamadan yükseköğretime geçmek, ister istemez yanlış yollarda zaman ve kaynak israfından başka bir sonuç vermeyecektir. O bakımdan, şu sıra geniş katılımlı bir “üniversiteler şûrası” toplayıp ilgili bütün çevrelerin düşüncelerini alarak yükseköğretimi yeni kurallara bağlamak son derece yararlı olabilir. 
Zaten politikacılarımızın önemli kusurlarından biri, bu çeşit alanlara el atmadan önce siyaset, meslek ve bilim çevrelerinin görüşlerini almamaktır. Araştırma önergeleri daha çok yolsuzluklara ve suç kokan durumlara ilişkin olarak verilmekte, araştırmacıların bilimsel katılımla politikaya yardımcı olmasını sağlayacak yollar ihmal edilmektedir.

Aslına bakılırsa, “kızlı erkekli gençlik” konusunun gündeme getirilmiş olması, siyaset dünyamızın koskoca insanlarındaki doyumsuzlukları, kompleksleri ve kuşaklar arası hasetleri ortaya dökerek toplumumuzun Freudvari tedavisine yol açığı için önemli bir hayra vesile olmuş sayılmalıdır.