DOĞU Akdeniz yine çalkalanıyor. Bu kez konu petrol ve doğalgaz arama alanları. Kıbrıs’ın güneyi ve doğusu ile Kuzey Afrika ve Yakın Asya’nın batısı arasındaki deniz diplerinde zengin enerji kaynaklarının varlığı yeni buluşlarla kesinlik kazanmaya başladıkça tartışmalı, hatta çekişmeli sorunların gündeme gelişi de artıyor.
Bir gazete köşesi elbet bütün bu sorunların gözden geçirilerek incelenip tartışılması için elverişli bir yer sayılamaz. Ancak doğru sonuçlara varmak için yeterli çerçevenin iyi seçilmesi gerekiyor.

Her şeyden önce, “Doğu Akdeniz” kavramı...

Bu, düşünceyi daraltıcı ve dolayısıyla yanıltıcı bir çerçeve.
Karadeniz başta olmak üzere içdenizleriyle ve boğazlarıyla bir bütündür Akdeniz, öyle düşünülmelidir. Gerçi her deniz az ya da çok böyledir, ama tarihi ve uygarlıklarıyla Akdeniz’in bütünlüğü bir başkadır.
İkincisi, siyaset, dış politika ve hukuk bakımından önemi: Haklı olmak ya da haklı sayılmak yetmiyor; her çağda hakkın arkasında kuvvetin olması gerekmiş, şimdi de öyle, ama değişik biçimde. Savaşmak, yıkıp kırmak anlamında değil, hatta çoğu zaman ekonominin gücüyle ve onun göstergesi sayılabilecek ayrıntılarla.
İşte, deniz gücü bütün bunları kapsayan özellikleriyle, bunun için önemli. Bu bakımdan, yaygınlaşmış deyimiyle “bayrak göstermek” için dolaşan, hatta barışçıl olarak bir kentin ya da limanın açığına demirleyen bir filo ya da flotilladan daha etkileyici bir başka görüntü düşünülemez, Hele o görüntü “denizcilik gücü” denen daha da gerçekçi bir kavramla desteklenmekteyse.
Kısacası denizde bayrağın gücü ve ağırlığı bir başkadır.

Öyle olduğu içindir ki, iktidar sahiplerinin Cumhuriyeti hayalet gemiye dönüştürmek amacıyla donanmayı hedef alarak batırdığı izlenimi yaratılıp yayılmak isteniyorsa, deniz gücünü artırarak o izlenimi bir an önce mutlaka silmek, ülkenin saygınlığı açısından şimdi sanılanın çok ötesinde bir önem kazanmıştır.

Denizciler, “denizle şaka olmaz” derler. Denizdeki bayrağa ihanet ise hiç olmaz ve deniz önünde sonunda hoyrat hainleri öyle bir çarpar ki, dünyaları şaşar...