ÇOCUKLUĞUMUZUN ilkokul karnelerinde ders notlarına ek olarak bu adı taşıyan bir değerlendirme hanesi de olurdu. Kimi aile, okul terbiyesiyle ilgili olduğu için önce oraya göz atar, kimi aldırış bile etmezdi, çünkü hep “pekiyi” yazılırdı o haneye.

Halkımızın bugünkü iktidara verdiği not, “pekiyi” olmasa bile en azından “iyi” diye özetlenebilir. Seçim sonuçları öyle gösteriyor. Her şeyden daha çok “hizmet” kavramına önem veren AKP, kamu hizmetlerini yerel ve genel olarak yaygınlaştırıp kolaylaştırdığı için böyle bir sonuç elde etmişe benziyor.

Ancak, aynı haneyi ikiye bölüp hâle ve gidişe ayrı ayrı bakarsanız, hâl iyi olsa da gidiş kötüdür.

İsterseniz, örnek olarak herkes açısından önemli olan sağlık ve eğitim alanlarını ele alalım.

Sağlıkta, aile doktorluğu gibi bir yenilik ister istemez memnunluk yaratmışa benziyor. Derdinize çare olacak ilacın, bırakın kendisini, reçetesini alabilmek için bile hastane kapılarında saatlerce beklemek yerine aile doktoruna gidip isteğinize kolayca kavuşabiliyorsunuz. O doktorun reçete yazmadan yapılması gerekeni yapıp yapmadığı, daha doğrusu yapmak istese de bulunduğu yerdeki olanakların buna elverişli olup olmadığı ayrı konu.

Kısacası, bu sistemin ülkedeki her yerleşim birimine dağılmış bir sağlık ocakları ağının yerini alıp alamayacağı hiç belli değil. Reçete kolaylığı çevre sağlığına, önleyici hekimliğe, sağlık sosyalizasyonuna önem veren planlı, rasyonel ve doğru bir sağlık politikasının yerini alabilir mi?

Amma velakin, reçete kolaylığı öbür kavramları gözden düşürüp halkın gönlünü kazanmayı başarmıştır.

Kamuya yönelik eğitim politikalarında da durum bundan farklı sayılmaz. Kabul edelim ki, çocuklarına ders kitabı alabilmek için çarşı çarşı dolaşmak zorunda kalmış aileler artık okul kitaplarının dersliklerde parasız olarak sağlanmasından çok memnundurlar. Sıra, yavaş yavaş dizüstü, hatta tablet bilgisayarların parasız dağıtılmasına geliyor. Böylesine hizmet kolaylıkları furyasında, Talim Terbiye’nin akıbeti, programların çağdaşlığı, öğretmenlerin doğru yetiştirilmesi ve hele eğitimin ticarete dönüşmekten kurtarılması gibi konular gündemden düşmez de ne olur?