27 Mayıs bir bayramdı.
Gerçek bir devrimci eylemdi!
Bu kez de geçti gitti kimse görmeden, anımsamadan.
Bizler yaşamadık mı o günleri, o coşkulu günleri?
Zaman sanki düşman, güzel, iyi, doğru olanlara. Nedense on yıldan beri iktidarda olan bir parti, daha doğrusu onun güçlüleri böyle şeyler unutulsun, hatta kötülensin diye uğraşıyorlar.
27 Mayıs bir dikta yönetimine son verilmesidir. Ancak Menderes’leri, Bayar’ları izleyen bir kadro 27 Mayıs’ı tarihe gömmek için yapmadıklarını bırakmadılar...
On yıldır iktidarda olan bir gerici anlayış ulusalcı bayram günlerini bir bir yok ettirmek istiyor. Örneğin 19 Mayıs bir gençlik bayramıdır. Yurdun dört bir köşesinden atlet gençler kentlerinin topraklarını taşırlardı devlet başkanına armağan olarak...
Nerde öyle şeyler? Bayram olması nerde, sıradan bir gün bile değil onlara göre! 19 Mayıs, 23 Nisan, 10 Kasım hepsi o kafalara göre anlamsız, uydurma şeyler! Gerçek bayramlar ise kurban ve şeker bayramı. Onu da ramazan bayramı yaptılar ya...
On yıl, Menderes rejimi vardı. Şimdikiler de Menderes’lerin sürdürücüleridir. Cumhuriyet devrimlerinde ne istenmiş, ne yapılmış, neler başarılmışsa hepsini temelinden yıkmak mıdır istekleri.
Benim gibi yaşını başını almış olanlar üzüntüyle, acıyla o güzel anları yeniden yaşıyorlar ve yaşatmaya çalışıyorlar. Bizleriz, sizlersiniz, belki çoğunuz o güzel devrim günlerinde yoktunuz, ama babalarınız yaşadı gördü. Şimdi niye bu gençlik suskunluğu?
Atatürk’ün mirasçısı gençlik ne oldu? Birdenbire sindirildi mi?
19 Mayıs bayramsız geçti. Şimdi 29 Ekim geliyor. Cumhuriyetin kuruluş günü! Hadi onu da geçmişte bırakalım, unutalım, unutturalım öyle mi?
Kimsiniz ki siz bu kadar cüreti kendinizde buluyorsunuz?