“Yırttım attım.

Yazmak bir işe yaramıyor!..”

Birkaç yıl önceki bir yazıma bu satırlarla başlamışım. Sonuna da şunları eklemişim:

Kurtuluş halktadır. Halkın uyanmasında. Halkın bilinçlenmesinde... Ama bırakmıyorlar, elini kolunu bağlıyorlar, aydınlarını hapislere tıkıyorlar...

Bu yazıyı da yırtıp atmalı mı?

***

Zaman geçmiş. Yıllar geçmiş. Eylülün ortasındayız. Değişen bir şey var mı? Bizler yine halkımıza seslenmeyi sürdürecek miyiz?

Çok daha beter olmuş!.. Bir tek adam her şeyi elde etmiş! Meclis’te çoğunluk, yönetimde kesin etkinlik, karşısında güçlü bir muhalefet yok. Ülkenin iç düzeni karmakarışık. Hiçbir sorun çözüme götürülmemiş. İçte dışta tam bir kararsızlık, belirsizlik... Dün Libya’nın Kaddafi’si dostumuz, bugün düşmanımız. Suriye kardeşimiz, ama belki şu günlerde ABD’yle ona bir şeyler yapacağız. Kürt sorunu ortadan kalkmış diyorlar, ama kalkan bir şey yok, başkaldıran var! Bir ayda verdiğimiz şehitler sayısız. Her gün yine bir şehit, yine bir bombanın patlayışı, ağlayan analar babalar... Hep halkın çocuklarıdır yitip giden! Üç dört yıldır süren mahkemeler! Milletvekili seçilseler de hücrelerindeki gazeteciler, aydınlar...

***

Bir utanç duyuyorum. Bir utanma yaygınlaştıkça yaygınlaşıyor, düşünen duyan kafalarda, yüreklerde... Ama onlara ulaşmıyor! Kimlere mi? Meclis’teki yüzlerce AKP’liye, bakanlarına, Başbakan’a bile!.. Önce iktidar sahiplerinin utanç duyması gerekir! Bir şeyler yapmak istediler, ne yapacaklarını da bilmeden! İşleri daha da karıştırdılar. Her şey tam bir çıkmazda. Her gün terör çetelerinin bitmeyen saldırganlıkları...

***

Umut diye bir gemi vardı, bir gün battı. Arif Dino, kısa bir şiir yazmıştı “Umut Yok”... Her şey bu iki sözcükle özetlenebilirdi. Bugün de öyle, “Umut Yok!..” Ama olmalı! Olmazsa da yaratmalı, savaşarak, uğraşarak, Mustafa Kemal’in başardığını, yarattığını, binbir güç koşullarda kurduğu Cumhuriyeti yaşatmalı...

“Her Türk bir Atatürk olmalı” diyor Sevgili Yekta Güngör Özden:

“Yokluğun belli Atam çok acı / Sana yönelik tüm kötülükler / Deniz durgun, kuşlar suskun, ağaç donuk / Kalmadı, dirlik, düzenlik, mutluluk / Korkmuyoruz yaşadıkça, yaşatacağız / Demiştin ya, Her Türk bir Atatürk.”