24 Temmuz, tarihimizde önem verdiğimiz günlerden birisidir.

Bir türlü kurtulamadığımız sansürün, 1908 yılında İkinci Meşrutiyet ilanı ile birlikte resmen kaldırıldığını, bu kaldırılışın sanal olduğunu bile bile kutlar, onu Gazeteciler Bayramı olarak kabul ederiz. Dahası, aynı günün, 1962’nin Çalışma Bakanı rahmetli Bülent Ecevit’in yasalaştırdığı toplusözleşme-grev ve lokavt yasaları nedeni ile Çalışanlar Bayramı olduğunu da, emeğin ne ölçüde kutsal bir değer olduğu gerçeği ile birlikte bugün artık unutmuş olsak da, takvimimizin 24 Temmuz’u gösteren yaprağından olsun bu gerçeği kaldırıp atamayız.

Ve elbette Bağımsızlık Savaşı’nı Anadolu’yu istilacılardan temizleyerek kazanan bir ülkenin o topraklarda oluşturduğu yeni devletini, o istilacıların bileğini bükerek kuranların Lozan’da imzaladıkları anlaşma 24 Temmuz 2011’de de önemini korumaktadır.

O dönemin en taze örneklerinden birisi olarak karşımıza çıkmıştı, önceki gün: Norveç’te 76 soydaşını öldürmekten çekinmeyecek kadar kana susamış olan Anders Behring Breivik’in, dün bir gazetemizde yayımlanmış olan özlediği Avrupa haritasındaki Türkiye!

Trakya’dan Boğazlar’a, oradan Karadeniz’e ve Ordu’ya kadar uzanmış. Batı da tüm kıyılarımızı kapsayan Büyük Yunanistan, doğu da Ermenistan ve dahi Kürdistan! Tamam: Sözünü ettiğim kişi raporlu bir meczuptur; ama ona bu aşırı fanatizmi aşılayan da Sevr de çizilmek istenilen coğrafyamızı öğretmeyi sürdürenlerdir.

Lozan, bugün ve yarınki kuşaklarımız için bu nedenle yaşamsal önemini muhafaza eder. Ve o anlaşmanın altında çizmelerini aynı günlerde çıkararak Batı tipi kostümlerini giymiş olan çiçeği burnunda diplomat İsmet Paşa, bugünkü Başbakanımız kendisini günahı kadar sevmese, dahası terbiye sınırlarını hiçe sayarak aşağılamaya kalksa da o zaferin mimarıdır.

Tıpkı İnönü savaşlarında milletin makus talihini yendiği Gazi’nin kutlama mesajı ile tarihimizdeki yerini 85 yıl önce almış olsa da.

Bu yazıyı, bazılarının ulusalcılık dersine ihtiyacımız yok diye küçümseyip beni de “Ergenekoncu” diye curnallemeye kalkışacaklarını bilerek yazdım.

Çünkü asıl amacım Lozan’ın 87. yılında, İsmet İnönü’ye yani CHP’nin ikinci genel başkanına ve de yine aynı 24 Temmuz’da grev, lokavt, toplusözleşme haklarını yasalaştıran Ecevit’i unutan “Yeni” Cumhuriyet Halk Partisi yöneticilerine küçük ama faydalı bir ders olması için yazdım. 24 Temmuzu “yeni” yöneticilerin es geçtiği doğrultusunda beni uyaran dostum “eski” CHP’li Salih Nuri Tüzel’e de teşekkürlerimi yineleyerek.

***

CHP’nin bugünkü Genel Başkanı Sayın Kılıçdaroğlu, bu konuda siz neler düşünüyorsunuz?..