Bugün hep birlikte, seçimli genel kurulumuza katılmak üzere, İlhan Selçuk Kültür Evi’nde, geleneksel söyleşimizle nokta koyarak, hep birlikte olacağız. Pandemi, toplanma yasakları.. derken birkaç yılı bulan bir özlemi gidermeye çalışacağımız için, kendi adıma da çok sevinçliyim. Mustafa Kemal Atatürk’ün, kurulmasına önderlik yapmasıyla, Yunus Nadi’nin kurucusu olduğu Cumhuriyet gazetesinin İstanbul’da yayımlanması ile başlayan, babadan çocuklarına uzanan, Nadir Nadi, Doğan Nadi’nin üstlendikleri sorumluluklar; görevlerin gereklerinin aralıksız yürütülmesi, gazetemizin yaşatılması yılları tarihimize kazılı..

Nadir Nadi’nin ölümü sonrası zorlanılan koşullarda Cumhuriyet gazetesinin iflas masasına düşürülmesine kadar uzanan halkadan sonra yaşadığımız zorlu günleri unutmak olanaksız. Nadir Nadi’nin tabutu kaldırılmadan, Berrin Nadi’nin, yanında kadim dostu Müşşerref Hekimoğlu, eşinin birlikte çalıştığı, güvendiği tüm kadroları etrafına toplamış olarak söyledikleri kulaklarımda çok canlı.

Zorlukları hafife almadan, ancak üzerine düştüğünü düşündüğü sorumluluğun, sürekli altını çiziyor olarak diretmesini unutmak olanaksız. Yükün ağırlığı üzerine çökecek olan İlhan Selçuk başta, Nadir Nadi’nin yükünü taşımaktan hiç gocunmamış Özer Derbil, Osman Nuri Torun gibi, alanlarının uzmanları isimlerin güçlükleri bilerek yola çıkmayı sağlamaya dönük uyarıları da sık sık yinelendiği için ezberimde. “Ekonomik çöküşün sonuçları öylesine ağır ki hepinizin tam kadro geri dönüşü yetmez. İflas masasından geri dönüşün, gazeteyi kurtarma operasyonunun bedelleri çok ağır..” benzeri cümleleri kafamıza sokmaya dönük, bir daha bir daha yineliyorlar.

***

Cumhuriyet’in batması, kapatılması suçu işlenemeyeceğine göre, Berrin Nadi’nin mirasını devrederek kurmayı üslendiği, İlhan Selçuk sorumluluğundaki Cumhuriyet Vakfı kaçınılmaz kurulacak, yeni bir yola çıkılacak..

***

İsterseniz bu noktada sözü, bugün Cumhuriyet Mahallesine katkıda bulunanlar için hazırlanmış, elbette okurla da paylaşılacak metnin içeriğini hazırlama sorumluluğunu üzerine alan, doktormuz Erdal Atabek’e bırakalım; “Koop-C ve Cumhuriyet Mahallesi kurucularına” seslenişinde kurduğu cümleleri paylaşalım;

Cumhuriyet gazetemiz ve okurlarımızla birlikte oluşturduğumuz yerleşkemiz 1999 yılından bu yana gelişmesini sürdürüyor.

Kurduğumuz yaşam ortaklığı hepimizin barış ve dayanışma içinde huzurlu, mutlu bir beraberliğini simgeliyor.

Ortaklık örgütümüz olan ‘Koop-C’ ile birlikte daha güçlü oluyoruz. Bu ortak yaşama katılan, emek veren, mutlu bir gelecek için birleşen herkese şükranlarımızı sunuyoruz.”

***

Yeri gelmişken Cumhuriyet Vakfı’nın kuruluş yıllarında yaşanmış, sürpriz olmayan güçlüklerden kimi örnekler vermek de gerek. Elbette kurum, kişi kimlikleri üzerinde durmanın hiçbir anlamı yok. Tek gerçeklik Cumhuriyet Vakfı’nı yaşatma sözü ile yola çıkanların, bir biçimde kendi çıkar, beklentilerine dönük olarak yaklaşımlarıyla yaşanan geri dönüşler. Sözün özü birkaç aylık nefes almaların ardından, vakfın kimliğinin korunabilmesine dönük olarak yapılmış yardımların geri dönüşleri ile sil baştan aynı zorlu koşullar ile yüzleşmek zorunda kalınılması.

İşte Cumhuriyet okurlarının yaşananlardan duydukları kaygılardan yola çıkarak, Cumhuriyet Mahallesinin kurulması önerisi ile karşımıza çıkmaları. Gönüllü dönemin arsa fiyatlarından biraz daha fazla ödeme ile bir nefes almalık zaman kazandırma adımını atarlarken Cumhluriyet ailesini de birlikte komşu olmaya katmaları.. İyi ki öncülük yaptılar, ülkemiz için çok özel örneklerden biri olarak kültür kooperatifimizin kurulmasının yolunu açtılar. Ülkemizin yaşayanlarının yararına, Cumhuriyet’in ilk yıllarındaki gibi kooperatiflerle donatılması, geleceğimiz adına tek çıkış, kurtuluş yolu olabilir.

Cumhuriyet’in kuruluş yıllarının zorlu, yoksul, yoksun koşullarını aratacak ölçeklerde çöküntünün yaşandığı bu ağır koşullardan çıkışımız için başkaca şansımız da yok..