Galiçya’yı bilir misiniz?..

Polonya ile Ukrayna arasında bir bölgenin adıdır. Osmanlı zamanında Lehistan olarak da bilinirdi... Ama Birinci Dünya Savaşı sırasında Macaristan sınırları içindeydi. 1945’te, 2. Dünya Savaşı’nın sonunda galiplerin iradesiyle sınırların yeniden düzenlenmesi sonucu Macaristan’dan koptu... Daha doğru bir deyişle koparıldı, çünkü yeni efendiler öyle uygun görmüştü!..

Peki, bizimle ne alakası var, diyeceksiniz. Aslında olmaması gerekirdi!. Dünyaları fetheden Osmanlı’nın bir gün dahi işgalinde kalmayan, toprağı olmayan Galiçya’nın bizi hiç mi hiç ilgilendirmemesi gerekirdi.. Ama biz orada savaştık!. Enver Paşa’nın teklifi, Alman Genelkurmay Başkanı General Falkenhayn’ın kabulü ile 1916 yılında Türk askeri Galiçya’da Ruslara karşı Almanya için savaştı…

- Galiçya topraklarında 10.500 Mehmetçik yatmaktadır!..

***

Biz Kore’de niçin savaştık bilir misiniz?

- Amerika Birleşik Devletleri’ne şirin görünüp NATO’ya girebilmek için!..

Elhak, başarılı da olduk! 5000 kişilik bir Türk tugayı, hayatında görmediği, bilmediği, dünyanın öbür ucundaki Kore’ye gitti, öldü ve biz NATO’ya kabul edildik!..

Bilir misiniz, 24 Kasım 1950’de Kunuri cephesinde, Çinliler müttefik kuvvetlerin ardına sızmış, durumu anlayan Amerikalılar ve Güney Kore birlikleri ricat etmişti. Yani ardına bakmadan kaçmıştı!.. Kaçarken bi zahmet Türklere haber verilmediği için, dört yandan kuşatılan 3. Tabur 9. Bölük süngü savaşında son askerine varıncaya dek yok olmuştu!.. Ama bu sayede geri kalan birlikler sağ olarak geri çekilebilmişti. Bazı münafıklar, Amerikalıların rahatça geri çekilmek, bir askerini bile kaybetmeden tüyebilmek için Türk askerini yem olarak kullandığını, bilerek Çin kuşatmasını haber vermediğini söyler… İnanırsanız artık!..

- Güney Kore topraklarında 900’ü aşkın evladımız yatmaktadır. Aşkın diyorum, çünkü net rakamı hiçbir yerde bulamadım!..

***

Peki, şimdi durup dururken ben bunları niçin yazdım?..

Bizimle yine hiçbir ilgisi olmayan, emperyalist efendilerin 21. yüzyılı kazanmak, dünyanın en zengin petrol ve maden yataklarını barındıran Ortadoğu-Avrasya bölgesine hâkim olmak için yaratmaya çalıştıkları kanlı, pis ve 1000 yıllık kin tohumları ekecek bir savaşın tam ortasına sürülüyoruz da ondan!..

Böylesine rezil bir senaryoya boyun eğmeyen Türk Silahlı Kuvvetleri’ni “ehven” hale getirmek için yıllardır oynanan oyunun son aşamasına gelindi de ondan!..

İçerde, yandaş kalem artıklarının “işte demokrasi”, “sivil irade kazandı”, “padişahımız masaya bu kez tek başına oturdu” türünden abukluklardan bir an olsun başınızı kaldırıp bakmayı deneyin lütfen; Suriye’de işin sonuna gelindiğini, Büyük Ortadoğu Projesi’nin Suriye bölümünün tamamına ermesine yalnızca ama yalnızca tek adım kaldığını görürsünüz. İşte o zaman, niçin Hasdal’da Genelkurmay Karargâhı’ndakinden daha fazla general olduğunu, Genelkurmay Başkanı ile kuvvet komutanlarının niçin topluca istifa ettiğini, PKK’nin niçin saldırıya geçtiğini, artık sınır boylarında kimlik kontrolü yaptığını, yapabildiğini gayet açık biçimde görürsünüz...

- Bakarkör değilseniz tabii!..

Suriye’den sonrası mı?.. Artık İran cephesi mi olur, yoksa önce Lübnan mı hal edilir, orasını taktisyen efendiler bilir!.. Benim bildiğim, yeni Galiçya’lara, yeni Kore’lere hazır olmamız gerektiği... Büyüklerimiz ve maşaları “analar ağlamasın” diyor ya, kulak asmayın...

- Anamızdan emdiğimiz sütün burnumuzdan geleceği, getirileceği günlere hazır olun yeter...

Pek hayırlı ramazanlar, yüzde 70’i mutlu Türkiyem…

ÖNEMLİ NOT: Geçen hafta Kemal Kılıçdaroğlu’na yazdığım açık mektubu, partinin iletişim koordinatörü Baki Özilhan CHP’nin web sayfasında cevaplamış. Kibarca sevgili Uğur Mumcu’nun “Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmak” özdeyişini hatırlatmış ve AKP ile yaptıkları “protokolün” önemini anlatmış. Tesadüfe bakın, aynı gün CHP’nin tutuklu vekiller için Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne başvuracağı açıklandı, iyi mi?!.. Haftaya Silivri’de görüşürsek sorarım artık!..