Bilemiyorum Altan

Sadece tarafları için değil, herkese psikolojik etkisi olan bir maç bu. Futbolumuzun dinmeyen ağrısı, Trabzon’un 2011 travması. (Bir de Amedspor’a reva görülen ‘müebbet’ deplasman yasağı var. Ama burası yeri değil. Yoksa adaletsizliği siz asıl orada görün! Neyse...)
Ne kadar konuşsak değişmiyor. Maç öncesi o muhteşem koreografi bile buna vurgu yapıyor. Her Fenerbahçe maçı yarayı tazeliyor. Bir galibiyet gelse teskin edici olur mu? Aşırı hırs hep elde patlayınca bunu ölçmenin imkânı oluşmuyor. Peki ne zaman değişecek bu kader? Sakinleşince mi? Her Şey Güzel Olacak filminde ne diyordu Mazhar Alanson’un karamsar karakteri Nuri: “Bilemiyorum Altan.”
Maçın bilinenleri, daha doğrusu beklenenleri de var. İki hocanın ‘mücadeleyi’ ‘akışkan oyuna’ tercih eden yapısı ve önlem almanın, oyun kurmaya yeğ tutulması. Sahadaki yansımaları ise şöyle: Aykut Kocaman’ın sol bekten bir orta saha devşirme ‘icadı’, üstüne Valbuena’nın bu maçta bile yedek kalması. Yine de sağlam başlıyorlar. Bunun karşılığında Rıza Hoca’nın durdurmayı öncelemesi, temkinliliği.
Bu tartı önce Kocaman’ın lehine çalışıyor. Genelde rakiplerinden daha iyiler. Pozisyon buluyorlar, fakat personelin yetenek sınırı işi zorlaştırıyor. Rıza Hoca’nın Trabzon’un ise yine kontrollü. Belli ki gene ikinci yarıyı bekliyorlar. Önce bekle, sonra vur’un üstadı Rıza Hoca. Nitekim ilk yarıdaki sıkışma, pozisyonsuzluk, yüzde 60’lara inen pas isabeti planları bozmuyor. Asıl gol hamlesini tam zamanında yapıyor Trabzonspor. Burak dengeyi ev sahibi lehine bozuyor, bu sayede maça birazcık olsun tempo zuhur ediyor.
Son bölümde gelgit bol, lakin kalite gene eksik. Ama bu sahada son sözü söylemeyi çok seviyor Fenerbahçe. Bu maçların üstadı onlar ve psikolojik olarak taş gibiler. Nitekim önde de olsalar Bordo-Mavililerde stres stadyumun iliklerinde bile hissediliyor. Bu özgül ağırlığı taşımak zor. Nitekim Josef bu yaranın üzerine basarcasına vuruyor kafayı. Maç berabere. Ama ‘psikolojik galibiyet’ yine konuk ekibin. Ve bu ruh haliyle Trabzonlular bu durumu henüz değiştirebilecek gibi durmuyor.