Tüm oyuncuları ‘yardımcı oyuncu’ kategorisinde olan bir film, Oscar almaya ne kadar yaklaşabilir? Bu alakasız sorunun cevabı Galatasaray’ın Sivasspor karşısındaki futbolunu anlamanızı sağlayacak! Zira, hepsi birbirlerine eşit şekilde ‘görev sever’ ama hiçbiri ‘lider’ olmayan bir kadro var sahada. Herkes ‘rolünün hakkını’ veriyor ama esas oğlanı olmayan bir film, ne kadar sürükleyici olabilirse o kadar oluyor işte! Özeti; Galatasaray, rakiplerinin hepsinin puan kaybettiği bu haftada, ‘sağlık için spor’ yapıyor sahada. Bir o yana bir bu yana koşan ama pozisyon yaratmakla alakası olmayan bu 11, oyuna liderlik edemediği için rakibinin oyununa maruz kalıyor. Sivasspor’un avantajı, birbirine gayet alışık kadrosuyla, oyunu rakip sahaya itebilme becerisi. Savunma bandını ileri kurup, Galatasaray’dan baskı da görmeyince rahatça top oyunuyorlar. Saldırgan ve baskıcı değiller ama nasıl ki, kurbağa, içinde beklediği su tam kaynayana kadar pişeceğini fark etmezse, öyle azar azar açıyorlar ateşin altını.
İlk yarıdaki uyutan tempo içerisinde ele geçen tek fırsatı da kaçırmıyorlar ama: 16. dakikada Galatasaray’ın en büyük zaafı olan ‘duran top’ avantajını, bir kornerle yakalayıp, N’Dinga ile topu ağlara yolluyorlar. Böylece Galatasaray, okuldaki ‘teneffüs maçları’nda bile görülmeyecek bir performansla, tüm savunması hazır beklerken kornerden bir gol yemeyi başarıyor. İkinci yarıda, oyuna hükmetmesi gereken Galatasaray, suyun içinde kaynama noktasını beklemeye devam ediyor! Suyu kaynatan, 58. dakikadaki penaltı kararı oluyor! Kone’nin vuruşuyla fark 2’ye çıkıyor. Sivasspor artık bu ‘pazarın hakimi’… Olan bütün pozisyonlar onların hanesine yazılıyor. Fatih Terim’den peş peşe gelen müdahaleler Galatasaray’ı hareketlendiriyor, evet… Hatta 79. dakikada Eren’le gol de geliyor ama gelmekte olan puanların lezzetini almış, bırakmamakta kararlı bir Sivasspor var sahada. Son dakikalar Galatasaray’ın artan baskısı ve girdiği tüm pozisyonlar, sadece bir şarkı mısrası getiriyor akla: ‘Daha önceleri nerelerdeydiniz?’