İlkyarı F.Bahçe’ye hiç yakışmadı. Hasret sona erdi diyerek özlemle tribünleri dolduran taraftara sunulacak 11 bu olmamalıydı. Onlar Bekir ve Orhan’ın stresine ortak olmak için gelmedi stada. Semih’in ayakta kalmakta zorlanan ağır görüntüsüne katlanmak için de gelmediler. Şampiyonu izlemeye geldiler. Yine de bu olumsuzluklara karşın susmadılar. Aykut Hoca da ‘denemeler’den vazgeçince işler yoluna girmiş oldu.

İkinci yarıda ‘siyah’la ‘beyaz’ kadar değişti takım... Rakip büyüklerin belalısı ve lig lideri... Takım oyununu en iyi oynayan takım. Aykut neden koca 45 dakika risk aldı anlamak güç ama hazırlık maçlarında Orhan önünde Gökhan ile iyi işler yapmıştı. Sanırım oradan yola çıktı ama aşı bu kez tutmayınca eskiye dönüverdi. Yobo ve Ziegler ilk devrenin en iyileri olduysa takımın kötü oynadığını ifade eder. İkinci yarı diğerleri çıktı ortaya... Mehmet Topuz sakatlıktan sonra tempolu ve istekli dönüş yaptı. Gökhan da yerine sağbeke geçince kalitesini hemen hissettirdi. Arkadan bindirmelerle daha etkili olduğunu attığı golle süsledi. Ancak maçın sonlarında topu elle oynadığı Cüneyt Çakır’ın gözünden kaçtı ki ikinci sarıdan kırmızı kart çıkmalıydı. Stoch ise hafta içi ‘oynamak istiyorum’ bağırtıları sonrası rotasyon avantajıyla yakaladığı forma şansını çok iyi kullandı.

Ancak Kadıköy’de Dia’sız F.Bahçe yalnız İBB’nin Doka’sı da arada kaynamasın, müthiş bir oyuncu... Bu belediye bu ligde daha çok tünel kazar, üst geçit yapar. Adamlarda her yol var. F.Bahçe biraz gevşedi, hemen 2 gol buldular.

Sonuçta F.Bahçe, her şeye karşın kazanma alışkanlığını sürdürüyor. Ulusal maç arası da çok iyi zamanda gelmiş oldu.