2010 sonbaharıydı. CHP İstanbul Gençlik Kolları’nın düzenlediği etkinlikte konuşmacıydım.
Konuşmama başlarken salondakileri şöyle selamladım:
“CHP’nin ebedi gençleri, arkadaşlar! Hepinizi saygıyla selamlıyor ve tükenmez azminiz karşısında hayranlığımı belirtiyorum.
Biliyorsunuz Atatürk Cumhuriyeti size emanet etmişti. Siz de o günden beri o emaneti özenle koruyorsunuz. Aranızdan bazılarına gözüm aşina, yıllar önce yine beraber olmuştuk. Sizler, yıllardır Cumhuriyeti koruma görevinizi yılmadan yerine getiriyorsunuz, beyazlanan saçlarınız, kırışan cildiniz, gençlik ateşinizi söndürememiş görüyorum. Aramıza kronolojik gençlerin de katılacağı günlerde yine birlikte olmak üzere. CHP’nin nöbeti bırakmayan gençlerini, saygı ve hayranlıkla selamlıyorum!”
Salondaki cildi kırışmış, saçı dökülmüş ya da beyazlanmş, ama hâlâ nöbeti devretmek imkânı bulamamış “ebedi gençler”in kahkahalarıyla alkışları birbirine karışıyordu.
Şaka bir yana, son yıllarda CHP’nin en büyük sorunu, giderilemeyen yaşlı yapısıdır.

***

CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, 30 Eylül 2015 günü açıkladığı seçim beyannamesini gençlere adıyor, önceliği onlara veriyordu.
CHP’nin, son zamanlarda çok dile getirilen ama bir türlü yaşama geçirilemeyen gençleşme girişiminin bu kez başarıya erişmesini dilerim.
Genç nüfusu kabarık Türkiye’nin yapısı göz önünde tutulunca, girişimin zorunlu olduğu da görülür.
Ayrıca unutmamak gerekir ki partinin kurucu önderi, eserini gençlere emanet etmişti.
Oysa günümüz CHP’si, Türkiye’nin siyasi partileri içinde en az genç olanıdır.
Ama burada bir nokta üzerinde özenle durmak gerek.
CHP’nin partiyi gençleştirmesi, Türkiye’nin nüfusunun gençleşmesinden farklı olmak zorundadır.
Kurucusu Mustafa Kemal Atatürk, eserini gençlere emanet ederken o gençliğe dinamizm kazandıracak çağdaş eğitim hamlesini de yaşama geçirmeyi unutmamıştı.

***

Bugünün Türkiye’si ise günün gereklerine yanıt getiremeyen eğitim sistemi ve kalitesi yüzünden, dünyanın geri kalanı ile rekabet gücünden uzak, yalnızca kronolojik olarak genç bir ülke konumundadır. Yani genç nüfusun, yeterli eğitim ile desteklenmediği için, gençliğin içerdiği dinamizm, yenilikçilik, yaratıcılık niteliklerine sahip olmadığından, bunları topluma katması da mümkün olamıyor.
Yani eğitimsiz, yeterli yaratıcılıktan ve hünerden yoksun gençlik, dinamik bir etki yapmaktan çok, yıkıcı bir dinamit etkisi yapmakta, sosyal sorunların artmasının ötesinde katkıda bulunamamaktadır.
CHP’nin aradığı gençlik aşısı herhalde bu nitelikte olmasa gerek.
CHP’nin gençleşme operasyonu, yalnızca genç seçmen saysını artırmakla sınırlı kalmayıp, aynı zamanda partinin yapısını da etkileyip, liyakata dayalı yeni bir örgütlenme modelini gerçekleştirmeye yönelik olmak zorunda.
CHP’nin bugün içine düştüğü yüzde 25 - 28 bandının üstüne çıkabilmesi için yeni bir örgütlenme modeli şarttır.
Bunun için donanımlı, eğitimli, yani gerçekten “genç” gençlere ihtiyaç vardır.
Yoksa, yeni bir örgütlenme modeli için zorunlu olan dinamizmi, yaratıcılığı bir zamanlar “genç yaşlılar”la sağlamaya çalışmak ne kadar nafile idi ise şimdi de aynı boşluğu “yaşlı gençler”le doldurmaya çalışmak da o kadar abes olacaktır.