Bugün pazar,

bugün ihtiyarları güneşe çıkaracaklar karantina yüzünden mahkûm olmuşken ev hapsine

güneşe hasret kalmıştı hepsi de...

Evde bile olsa kapalıydılar neticede

bir avuç gökyüzü biraz güneş özlemdi

pencerenin ötesinde

ihtiyarlar bugün güneşe çıkacaklar,

Kimileri teker teker hatırlayacak eski ilkbaharları

kimileri esnetecek erimiş kaslarını

Acaba içlerinden kaçı hatırlayacak

1938’in bir pazar günü,

Ankara Merkez Komutanlığı Cezaevi’nde ilk kez güneşe çıkarılmış Nâzım’ı?

O gün not defterine yazdığı şiirde şöyle seslenecekti Nâzım:

“Bugün Pazar

Bugün pazar

Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar

Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün

bu kadar benden uzak

bu kadar mavi

bu kadar geniş olduğuna şaşarak

kımıldamadan durdum

sonra saygıyla toprağa oturdum

dayadım sırtımı duvara

Bu anda ne düşmek dalgalara

bu anda ne kavga ne hürriyet ne karım

Toprak güneş ve ben

Bahtiyarım”

Güneşe çıkarıldığında güneşe ilk kez

çıkarılan Nâzım’a

bir selam çakan, daha sol memesinin

altındaki cevahir solmamış,

bugünün o eski gençlerine selam olsun!