Kısa bir Tırmık yazıp sevinmeye gideceğim.
Siz de öyle yapın. Sevinin.
Sevinin, çünkü yeterince sebep var.
Seçmen, sığ, hatta sığ bile değil “çukur” bir siyasal ve demokrasi kültürüyle donanmış bir zihniyetin otoriter bir Türkiye yaratmasının önüne geçti; kendisine muhalif olanları düşman gören bir kafaya geçit vermedi.
Öyleyse sevinin...
Askeri vesayet sistemine karşı AKP’yi iktidara taşıyan halk, İslami sosa bulanmış vesayete de geçit vermedi.
Öyleyse sevinin...
Irzına geçilmiş bir hukuk sistemi kuran, çoğunluğu çoğulculuk sanan, çoğunluğu kazanınca milli idareyi temsil ettiğine inanan bir zihniyetin, adına başkanlık sistemi denen ve her türlü demokratik ve hukuksal denetimden arındırılmış bir sisteme yürüyüşü engellendi..
Öyleyse sevinin...
Kürt siyasal hareketini Meclis dışına itecek ve ona şiddet dışında bir mücadele yöntemi bırakmayacak utanç verici bir seçim barajı gümbür gümbür yıkıldı.
Öyleyse sevinin...
Önüne Türkiye’nin partisi olma hedefini koyan HDP, Türklü, Kürtlü, Ermenili, Ezidili, Süryanili; Sünnili, Alevili, Hıristiyanlı 70’i aşkın, 80’e yakın milletvekili ile Meclis’te. Demokrasiye yönelen saldırıları göğüsleyebilecek bir parlamento ağırlığına kavuşuldu.
Öyleyse sevinin...
Hırsızlardan, yolsuzlardan, rüşvetçilerden hesap sorulamayan bir Türkiye’de hesap sorulabilme fırsatları uç verdi.
Öyleyse sevinin...
Kalkınmayı ülkeyi betonla sıvamak, derelere beton kelepçeler vurmak olarak kavrayan ve bundan ötesini kavrayamayan bir zihniyetin tek başına iktidar olup bildiğini pervasızca okumasının önü tıkandı.
Öyleyse sevinin...

***

Daha sayayım mı?
Yapmayın allah aşkına, hepsini saymaya kalksam bu köşe değil bu gazete yetmez.
Unuttunuz mu, “Kısa bir yazı olacak, sonra sevinmeye gideceğim” dedim ya...
Koca bir tas kahve ve iki parmak nefis Fransız konyağı beni bekliyor...
Ben sevinmeye gidiyorum, siz de öyle yapın...