Diyorlar ki otur maç izle. Diyorlar ki ne sağcı ol ne solcu, futbolculuk en iyisi. (Aslında sağcı olmayla sorunları yok ama lafın gelişi işte!) Diyorlar ki, sen sporuna bak, oyunu oyna...
Bu gazetenin yayın yönetmeni ve en iyi muhabirlerinden biri sadece ve sadece gazetecilik yaptığı için hapse girecek; biz de hiçbir şey olmamış gibi Fenerbahçe diyeceğiz, Molde diyeceğiz, 4-2-3-1 diyeceğiz, arkaya atılan toplar, kötü zemin falan diyeceğiz öyle mi?
Yanlış gazete okuyorsunuz o zaman. Hatta tavsiyem, gazetecilikle olan ilginizi de bir gözden geçirin. Çünkü her koyunun kendi bacağından asıldığı meslek değil gazetecilik. Tıpkı futbolculuk gibi. Misal dün akşam nasıl Jozef çıkıp “Ben iyi oynadım, bana ne Nani’den” diyemiyorsa, nasıl ki tüm takımların Avrupa’da ne yaptığına göre ülke katsayısı belirleniyorsa gazetecilik de biraz öyle işte. Kjaer gibi Alves’in hatasını kapatmak için ters kademeye koşmayacaksak neye koşacağız? Sonuçta golü takım yiyor! Hem de ne gol! Hakem taraflı, yardımcı hakem taraflı, her şeye karışan başkan despot, kaptanın gıkı çıkamıyor...
Can Dündar’ın ismi Can Bartu’dan geliyor. İyi bir Fenerbahçeli o. Bu maçı izleyemedi muhtemelen. Erdem Gül de Beşiktaşlı. O da İskenderbey maçından uzak kaldı. O yüzden asıl onlara anlatmanın sorumluluğuyla yazalım. Tabii bir de işin namusuyla. Beşiktaş kazandı ama Sporting deplasmanda kazanınca asabı bozuldu takımın. Fenerbahçe ise diğer maçlara göre iyiydi. Molde’yle oynadıkları ilk maça göre çok daha takıma benzer işler yaptılar. Nefis mücadele ettiler. Ve hakkıyla kazandılar.
Aslında ilk bir saat; yapay çimde, puslu ve rüzgârlı bir havada, ağır yağmur yüzünden iyice sulandırılmış ve sıkıcı geçiyor gibi görünen müsabaka galiba futbol maçından ziyade sizin duruşmaya benziyordu. Her şey –mış gibiydi.
Ama sonunu iyi getirdi Sarı-Lacivertliler. Neticede futbol memleketin hakimleri gibi değil neyse ki. Top yuvarlak ve oyunun adaleti her zaman ışık veriyor. Çünkü işini yaparsan hapse girmiyorsun, maç kazanıyorsun.