Bir süredir bu derbiyle ilgili karmaşık duygularım vardı. Hayatım boyunca heyecan içinde beklediğim, sporumuzun en büyük olayı dediğimiz Galatasaray-Fenerbahçe derbisi artık bana sadece olumsuz şeyler çağrıştırıyordu. Zaten yakın tarihin sayfaları bu duygunun neden oluştuğu ile ilgili kanıtlarla dolu. Oynanamayan finaller, yanan statlar, tekmeler tokatlar, kırmızı kartlar… Üstelik heyecan falan da yaratmıyordu artık. Tamam iki takım birden şampiyonluğa oynasa biraz farklı olurdu; ama bu derbi ne zaman puan durumuyla değer kazandı ki!
Dünkü maç resmen bunu tekzip etti. Tamam gol yoktu, ofsayt çoktu, beceri az, sertlik çoktu. Hatta ve hatta bol bol gerginlik gene vardı, tartışma gene vardı. Yetmedi, hakem gene konuşulacak, kasti hareketler gene gündem olacak. Fakat hiç değilse bir kalite vardı, az buz olmayan sayıda pozisyon vardı, Süper Lig’in çok üzerinde tempo, sıkı mücadele vardı. Bu da bir şeydir sonuçta. İnsan bundan bile umutlanıyor. Bakmayın gol çıkmadığına hakikaten iyi maçtı bu. Sonuç herkesi mutsuz etse de...
Muhtemelen ilk yarıda her iki taraf da maçı önde bitiremedi diye çok üzgündü. Ama Volkan daha üzgündü. Sarı - Lacivertli oyuncu her şeyi iyi yaptı fakat bir şey hep eksik kaldı. Zaten konuk ekibin brütü maç boyunca açık ara daha fazlaydı.
Maçın sonuna doğru hareketlilik oyunun genel kimliğini de yukarı taşıdı. Fizik mücadele son ana dek faz düşürmedi. Fakat gol bir türlü çıkmak bilmedi. İki taraf da üzüldü haliyle. Fenerbahçe son üç maçında kazanamayan bir şampiyonluk adayına dönüştü, ki cümle yeterince düşük oluyor bu haliyle. Galatasaray ise kurtarma sınavını kaçırmış oldu.
Evet mutsuz beraberlik bu. Oysa şunlar bir olgu: İki takım arasındaki son 10 maçın hiçbirinde bir takım ikiden fazla gol bulamadı. Son beş maçın üçü 0-0 karşılıklı gol atılmadı. Bunda hiç değilse futbol kalitesi vardı. Bakın buna da şükretmek lazım sevgili vatandaşlarım.
NOT: 11 maçtır deplasman seyircisi yok. Bu işin tadı tuzu eksik. Artık alıştık gibi geliyor. Ama alışmamalıyız. Tamam dün akşam Sarı-Kırmızılılar beklenenin çok üstünde doldurmuştu tribünü. Fakat gene de boşluklar vardı. Deplasman seyircisi olsa bunu göremezsiniz. Bu kesinkes böyle. Unutmayalım, unutturmayalım!